Για τα προβλήματα της αγοράς εργασίας και τις επιπτώσεις της ύφεσης στην απασχόληση μπορεί κανείς να συζητάει μέρες. Αποκτά όμως κανείς μια τελείως διαφορετική εικόνα όταν επισκεφθεί ένα εργατικό κέντρο. Από την επίσκεψή μου στο εργατικό κέντρο Πύργου και τις συζητήσεις με τα μέλη του προεδρείου έγινε ξεκάθαρο ότι οι πολιτικές απασχόλησης παρουσιάζουν πολύ περιορισμένα αποτελέσματα. Είναι απορροίας άξιον όλα αυτά τα προγράμματα που ανακοινώνονται από τους αρμόδιους φορείς (ΟΑΕΔ, ΥΠΕΚΑ, Υπ. Απασχόλησης) σε ποιους αναφέρονται; Ολες οι επιχορηγήσεις και οι μεταβιβαστικές πληρωμές του προϋπολογισμού που δαπανώνται; Δεν μπόρεσα να καταλάβω ποιο είναι αυτό το περίφημο δίχτυ προστασίας για τους άνεργους που έχει δημιουργήσει η ελληνική πολιτεία. Υπερηφανευόμασταν ότι στην Ελλάδα είχαμε ένα κράτος πρόνοιας το οποίο μεριμνούσε κατά κύριο λόγο για τον άνεργο. Πιστεύω ότι όλα αυτά λειτουργούσαν όσο η ανεργία κινείτο σε μονοψήφια επίπεδα. Οσον αφορά για το θεσμικό πλαίσιο απασχόλησης και τα εργατικά κεκτημένα στον ιδιωτικό τομέα νομίζω ότι πλέον η εφαρμογή των κανόνων έγκειται αποκλειστικά και μόνο στον εργοδότη. Τυπικές είναι πλέον οι διατάξεις και η νομοθεσία του εργατικού δικαίου. Για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας ούτε κουβέντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Με ενδιαφέρει η άποψή σας