Το είχαμε πεί από την πρώτη στιγμή. Θα χρειαστεί και άλλη αναδιάρθρωση του χρέους. Και του επίσημου τομέα. Αυτό που δεν κατάλαβα είναι γιατί δεν έγινε ταυτόχρονα με το PSI. Toν Μάρτιο του 2012 ήταν μια καλή ευκαιρία να γίνει βιώσιμο το ελληνικό χρέος. Αν αυτού προτίμησαν την περικοπή μόνο του ιδιωτικού χρέους συμπεριλαμβάνοντας και τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων. Το διάστημα που ακολούθησε αύξησε την αβεβαιότητα της ελληνικής οικονομίας και συνέχισε να τροφοδοτεί τις αναλύσεις για την χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας. Ολες αυτές οι αστοχίες και οι πρωτοφανής ερασιτεχνισμοί δεν είναι χωρίς κόστος για την ελληνική οικονομία. Πλέον έχει καταστεί εξαιρετικά προβληματική η θέση της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Δεδομένου ότι το OSI απαιτεί την συνεισφορά των κρατών μελών της ΟΝΕ και άρα την λαϊκή στήριξη με την κάλυψη από την πλευρά των φορολογουμένων του κόστους της αναδιάρθρωσης η δυσαρέσκεια για την Ελλάδα θα κορυφωθεί. Δυστυχώς φαίνεται ότι μπερδέψαμε τον ταχυδρόμο μα το μήνυμα. Και αυτό γιατί όταν ορισμένοι υποστηρίζαμε με επίταση ότι η αναδιάρθρωση του Μαρτίου αποτελεί τον προθάλαμο της δραχμής θεωρηθήκαμε εθνικοί μειοδότες και αντιευρωπαιστές.
απόψεις και ιδέες για την οικονομία και την κρίση σε Ελλάδα και ΕΕ. Μάκρο προσεγγίσεις και οικονομία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Με ενδιαφέρει η άποψή σας