Eξι Διαπιστώσεις για τα Ελληνικά Ομόλογα

Eχει ενδιαφέρον να προσπαθήσει  κάποιος να εξάγει  κάποια συμπεράσματα από τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων, τις κινήσεις τους και τις σχέσεις τους με τις αποδόσεις των ισπανικών πορτογαλικών αλλά και των γερμανικών ομολόγων.

Διαπίστωση πρώτη. Ένα μεγάλο μέρος της απότομης μεταβολής (αύξησης ) των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων τους τελευταίους μήνες του 2009 και των πρώτων μηνών του 2010 δεν μπορεί να ερμηνευθεί.

Διαπίστωση δεύτερη. Αν αντιστοιχίσουμε τις ημερομηνίες των ευρωπαικών συνόδων κορυφής και των συνόδων των υπουργών οικονομικών με τις αποδόσεις των ομολόγων θα δούμε ότι ή μένουν αμετάβλητες οι αποδόσεις ή αυξάνονται. Γεγονός που ερμηνεύει την στάση των αγορών απέναντι στην δυνατότητα της ευρωζώνης να δώσει λύσεις.

Διαπίστωση τρίτη. Μετά την εκδήλωση της κρίσης και την εμφάνισή της η σχέση μεταξύ των αποδόσεων των ελληνικών, πορτογαλικών,ισπανικών ομολόγων και των γερμανικών γίνεται αρνητική. Τι σημαίνει αυτό? Ότι ενώ επενδυτικά ή κερδοσκοπικά κεφάλαια φεύγουν από τα ομόλογα των χωρών του νότου κατευθύνονται προς τα γερμανικά ομόλογα συμπιέζοντας τις αποδόσεις. Το γεγονός αυτό κάνει ευκολότερη την εξυπηρέτηση του χρέους από την γερμανική οικονομία σε σημείο όπου το τελευταίο χρονικό διάστημα εμφανίστηκαν περιπτώσεις έκδοσης γερμανικών ομολόγων με αρνητικό επιτόκιο.

Διαπίστωση τέταρτη. Η μετάδοση της τάσης αύξησης των αποδόσεων  από τα ελληνικά ομόλογα προς τα ισπανικά, τα ιταλικά αλλά και τα πορτογαλικά είναι ιδιαίτερα ασθενής. Αυτή η τάση μειώνεται ακόμα περισσότερο μετά την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους τον Μάρτιο του 2012.

Διαπίστωση πέμπτη. Οι μεταβολές των αποδόσεων των ομολόγων εκφράζουν την ανησυχία των επενδυτών για την ικανότητα της οικονομίας να ανταποκριθεί στα χρέη της αλλά παράλληλα εξίσου σημαντικοί είναι και δύο άλλοι παράγοντες. Ο πρώτος έχει να κάνει με το εξωτερικό ισοζύγιο και ό δεύτερος με την τραπεζική κρίση. Από την στιγμή που διαπιστωθεί ένα μελλοντικό τραπεζικό πρόβλημα και θεωρηθεί ότι η αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος θα γίνει κάποια στιγμή στο μέλλον από τον κρατικό προυπολογισμό τότε οι αγορές αντιδρούν εξαιρετικά αρνητικά (βλέπε Ισπανία).

Διαπίστωση έκτη.  Ούτε η Ε.Κ.Τ. ούτε ο ευρωπαικός μηχανισμός χρηματοπιστωτικής σταθερότητας φαίνεται να πείθουν ότι μπορούν να αποτελέσουν έναν αποτελεσματικό μηχανισμό παρέμβασης. Τα διδάγματα παρέχονται από την λειτουργία των αγορών συναλλάγματος. Όταν η «προικοδότηση» των μηχανισμών υπολείπεται του συνολικού χρέους τότε υπάρχει μεγάλη αμφισβήτηση. Πρόχειροι υπολογισμοί δείχνουν ότι το ένα τρίς  ευρώ είναι μικρότερο από το χρέος της Ελλάδας της Ισπανίας της Ιταλίας και της Πορτογαλίας που προσεγγίζουν τα 3,5 τρις. Επομένως οι αγορές περιμένουν την στιγμή που θα εξαντληθεί το ποσό.  Μόνο όταν θεωρήσουν ότι το ποσό παρέμβασης μπορεί να είναι οσοδήποτε μεγάλο θα σταματήσουν να κερδοσκοπούν.