Εξαγωγές. Μια χαμένη Ιστορία

Δυστυχώς η καθημερινή ειδησεογραφία απέσπασε την προσοχή μας από την ανακοίνωση σχετικά με τις εξαγωγές του α’ εξαμήνου του 2013. Οι εξαγωγικές επιδόσεις αποτέλεσαν δυσάρεστη έκπληξη ακόμα και για τους πιο απαισιόδοξους. Αν εξαιρέσει κανείς τις εξαγωγές των πετρελαιοειδών καταγράφεται μια μείωση της τάξης του 5,2% σε σχέση με το αντίστοιχο εξάμηνο του 2012. Τις εξαγωγές των πετρελαιοειδών δεν μπορώ να τις ερμηνεύσω ή μάλλον μπορώ αλλά δεν είναι μέρος του παρόντος άρθρου. Και μπορώ να ερμηνεύσω καλύτερα τις εξαγωγές πετρελαιοειδών στα Σκόπια και στην Βουλγαρία που αποτελούν την συντριπτική αναλογία των εξαγωγών. Για να επανέλθουμε όμως στις λοιπές εξαγωγές εντυπωσιακή είναι η πτώση των εξαγωγών των βιομηχανιών προϊόντων. Σε μια χώρα όπου η εσωτερική υποτίμηση πλησιάζει αν δεν έχει ξεπεράσει το 50% πώς είναι δυνατόν τα κύρια εξαγώγιμα προϊόντα να είναι λάδι και κρασί; Τα ίδια δηλαδή προϊόντα που εξήγαγε η ελληνική οικονομία  και στην δεκαετία του 1950.

Αυτά είναι πραγματικά άσχημα νέα. Και μην πεί κανείς ότι τα νέα αυτά είναι μέρος μιας εκστρατείας απαισιοδοξίας διότι οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Με άρθρο σ αυτό το blog στις αρχές του χρόνου αξιολογώντας κάποιους πρώιμους δείκτες είχαμε προειδοποιήσει για τις εξελίξεις στις εξαγωγές. Τότε που οι πανηγυρισμοί για τα στοιχεία του εμπορικού ισοζυγίου του 2012 συνοδεύονταν από τους παιάνες της διεύθυνσης μελετών γνωστής τράπεζας για τις αισιόδοξες προβλέψεις της. Το ερώτημα δεν είναι βέβαια πώς δεν βλέπουν ορισμένα οφθαλμοφανή στοιχεία των οικονομικών επιδόσεων το ερώτημα είναι από πού θα προέλθει η θρυλούμενη ανάπτυξη.