Εξαιρετικά επισφαλείς είναι οι προβλέψεις για την ανάπτυξη του επομένου έτους. Νομίζω ότι η σπουδή να υιοθετήσουμε τις προβλέψεις που κάνουν λόγο για 2,9% ανάπτυξη του ΑΕΠ εκφράζει περισότερο ευχή παρά την πραγματικότητα.
Ουσιαστικοί προσδιοριστικοί παράγοντες της ανάπτυξης όπως το κλίμα της αβεβαιότητας στην ελληνική οικονομία, οι εξελίξεις σχετικά με τα ‘κόκκινα’ δάνεια τα έσοδα από τον τουρισμό ακόμα και η κάλυψη του χρηματοδοτικού και δημοσιονομικού κενού δεν επιτρέπουν ασφαλείς προβλέψεις. Πολύ περισσότερο όταν ακόμα δεν έχουν ξεκινήσει οι συζητήσεις για την βιοσιμότητα του χρέους.
Η ελληνική οικονομία φαίνεται ότι έχει παγιδευτεί σε μια παγίδα ρευστότητας με έναν ισχυρό και παρατεταμένο αποπληθωρισμό. Την διαπίστωση αυτή πρέπει να την αξιολογήσουμε σε συνδυασμό με τα στοιχεία για την εξέλιξη των επενδύσεων, εξαγωγών, της ζήτησης αλλά και του θνησιγενή δευτερογενή τομέα όπου η βιομηχανική παραγωγή μειώνεται κάθε μήνα. Δανείζομαι ορισμένα στοιχεία από την Εκθεση του Γραφείου του Προυπολογισμού της Βουλής όπου σύμφωνα με αυτήν ο ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου το 2013 ανέρχεται στο 13% του ΑΕΠ όταν το 2007 ανέρχετο στο 26,7% και οι εξαγωγές του 2013 είναι μικρότερες από αυτές του 2008. Επομένως το λογικό είναι να υποθέσουμε ότι το πιο πιθανό είναι το σενάριο που δείχνει ότι η ελληνική οικονομία θα βρίσκεται παγιδευμένη σε μια παρατεταμένη διαδικασία η οποία χαρακτηρίζεται από τελμάτωση των αναπτυξιακών ρυθμών, αποπληθωρισμό, αρνητικά επιτόκια, χαμηλή ενεργό ζήτηση.
Η ανάπτυξη δεν είναι μια αυτονόητη διαδικασία που συμβαίνει αυτόματα κάθε φορά που μια μεγάλη κρίση πλήττει μια οικονομία. Οσο ο παραγωγικός μετασχηματισμός, οι πολιτικές για την αύξηση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας παραμερίζονται από την οικονομική πολιτική και παραμένουμε προσηλωμένοι αποκλειστικά στην δημοσιονομική προσαρμογή οι ρυθμοί ανάπτυξης θα παραμένουν καθηλωμένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Με ενδιαφέρει η άποψή σας