Πολιτική Συναίνεση αλλά σε ποιά Θέματα;

Όπως διαμορφώνονται οι πολιτικές εξελίξεις μέχρι στιγμής η συγκυβέρνηση και η πολιτική συνεννόηση την επόμενη των εκλογών της 20^ης  Σεπτεμβρίου αποτελούν πλέον το κυρίαρχο σενάριο. Προτείνεται ως σωτήριος λύση η ευρύτατη κομματική σύμπραξη που θα δώσει την δυνατότητα για μια κυβέρνηση μακράς πνοής η οποία θα απολαμβάνει της εμπιστοσύνης των ευρωπαίων εταίρων και θα μπορέσει με αυτό τον τρόπο να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα.

Η πολιτική σταθερότητα που θα είναι το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής συμμαχίας θα αποτελέσει τελικά και την πανάκεια για τα μεγάλα μας προβλήματα. Δηλαδή υποστηρίζεται ότι ο μεγάλος πολιτικός συνασπισμός θα καταφέρει επιτέλους να φέρει την ανάπτυξη, θα ρυθμίσει το χρέος, θα δώσει λύση στο πρόβλημα των τραπεζών, θα μειώσει την ανεργία, θα πετύχει  την δημοσιονομική πειθαρχία και τέλος θα διαχειριστεί το πρόβλημα των μεταναστευτικών ροών από την Μ. Ανατολή.

Ξαφνικά λοιπόν την επομένη των εκλογών θα προκύψουν λύσεις από την συνεννόηση δύο ή περισσοτέρων κομμάτων.  Ξαφνικά θα βρεθεί η συγκολλητική ουσία μεταξύ ευχών, αφορισμών, τελείως διαφοροποιημένων προγραμμάτων με μοναδικό συνδετικό ιστό  την επιθυμία για την παραμονή της χώρας στην ΟΝΕ.   

Για να επιτευχθεί όμως η πολιτική συνεννόηση θα έπρεπε κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ο δημόσιος διάλογος να είχε οδηγήσει σε προγραμματικές συγκλίσεις. Μεγάλα θέματα όπως το ασφαλιστικό, το χρέος, το μεταναστευτικό κ.λ.π. δεν συζητήθηκαν τουναντίον αποσιωπήθηκαν. Αρά πώς θα έλθει η σύγκλιση στο θέμα της διαπραγμάτευσης του χρέους όταν ορισμένοι θεωρούν το χρέος βιώσιμο; Εκτός αν εννοούμε σύγκλιση την αδιαμαρτύρητη εφαρμογή των κελευσμάτων των ευρωπαίων εταίρων-δανειστών. Η ίδια πολιτική που υιοθετήθηκε από  την κυβέρνηση Παπαδήμου και οδήγησε στην εθνική τραγωδία του χρέους.