Εμπρός στον Δρόμο που Χάραξε το Η.Β.

Ο προτεινόμενος συμβιβασμός μεταξύ Ε.Ε. και Η.Β. ανοίγει νέους δρόμους για την ευρωπαϊκή διακυβέρνηση. Ανεξάρτητα αν τελικά το δημοψήφισμα στο Η.Β. θα προτείνει την παραμονή της χώρας στην Ε.Ε. υπάρχει ένα προηγούμενο που δεν μπορεί εύκολα να παρακαμφθεί. Ένα προηγούμενο που αφήνει μεγάλα περιθώρια εθνικών πολιτικών για την αντιμετώπιση εθνικών προβλημάτων. Είχα αναφερθεί πάλι (βλέπε άρθρα σχετικά με την ΕΕ) ότι το μέλλον για την ΟΝΕ και ΕΕ είναι η ‘λιγότερη’ Ευρώπη. Τα προβλήματα που σχετίζονται με την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, με το προσφυγικό αλλά και την τρομοκρατία θα αντιμετωπιστούν πιο εύκολα αν βασικός πυλώνας τους είναι οι εθνικές πολιτικές. Η ουσιαστική εξαίρεση του Η.Β. από την ευρωπαϊκή τραπεζική ενοποίηση καθώς και η ιδιαίτερη πολιτική αντιμετώπιση του θέματος των προσφύγων είναι μια σπουδαία παρακαταθήκη για την αποδόμηση των σχιζοειδών πολιτικών του one size fits all.  

Σύντομα η επόμενη διαφοροποίηση θα είναι τα αιτήματα της Ιταλίας σχετικά με τους δημοσιονομικούς στόχους και την ενίσχυσης της ιταλικής βιομηχανίας. Θα ακολουθήσουν τα αιτήματα των  χωρών της νέας Ευρώπης σχετικά με την αδυναμία εφαρμογής εγκαθιδρυμένων πολιτικών δημοκρατικής διακυβέρνησης. Τότε θα επικυρωθούν πλέον οι αποκλίνουσες συμπεριφορές και η πιο ‘χαλαρή’ Ευρώπη θα δώσει την δυνατότητα ανάπτυξης των εθνικών πολιτικών.  

Σε σύντομο χρονικό διάστημα θα απαλειφτεί ακόμα και από το λεξιλόγιο της καθημερινότητας όχι μόνο από την οικονομική πολιτική, εκφράσεις όπως  οι  στόχοι της Συνθήκης του Μάαστριχτ, πολιτικές για την υλοποίηση της Συνθήκης της Λισαβόνας  καθώς και το σύνολο του πλαισίου που σημάδεψε την Ευρώπη την προηγούμενη δεκαπενταετία και έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την σημερινή κατάσταση.

Μια νέα Ευρώπη χτίζεται. Η Ευρώπη των αποκλίσεων παίρνει την θέση της Ευρώπης των συγκλίσεων. Ελπίζω ότι η νέα Ευρώπη  θα μπορέσει να φιλοξενήσει και τα ελληνικά προβλήματα παρέχοντας της δυνατότητα μιας ειδικής σχέσης Ελλάδος – Ε.Ε.