Ξόρκια και Ευχές αντί για Plan b

Μετά την defacto κατάργηση της ενιαίας νομισματικής πολιτικής λόγω οικονομικής κρίσης και της ελεύθερης διακίνησης των ευρωπαίων πολιτών δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πορευόμαστε προς μια Ε.Ε. μεταβλητής γεωμετρίας. Με άλλα λόγια θα υπάρχουν πλέον υποομάδες με κριτήριο συμμετοχής της κάθε χώρας τον βαθμό ικανοποίησης των μακροοικονομικών στόχων (του Μααστριχτ; ) και της θέσης της απέναντι στο προσφυγικό.

Η εξέλιξη αυτή για άλλους αποτελεί μια τραγική συνέπεια για το ευρωπαϊκό μέλλον για άλλους μια λογική εξέλιξη μια ένωσης κρατών που ήταν παντελώς απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει την οποιαδήποτε κρίση.  Όποια όμως και αν είναι η ερμηνεία η πραγματικότητα δείχνει ότι  ΟΝΕ όπως ήταν μέχρι το 2009 δεν μπορεί να υπάρξει. Η παραπάνω διαπίστωση αποτελεί πλέον την κυρίαρχη αναφορά που διαμορφώνεται τόσο μεταξύ των ευρωπαίων πολιτών όσο και μεταξύ των διαμορφωτών των ευρωπαϊκών πολιτικών.

Στην Ελλάδα συνεχίζουμε να εθελοτυφλούμε και να υποστηρίζουμε μη ρεαλιστικές πολιτικές όπως την ισότιμη συμμετοχή της Χώρας στην ΟΝΕ και άλλα φαιδρά. Αυτή η εμμονή αν δεν μπορεί να  εξηγηθεί  με ψυχολογικούς όρους τότε  η μόνη λογική εξήγηση είναι η άγνοια των ευρωπαϊκών εξελίξεων.  Το Plan B που θα προδιαγράψει τις σχέσεις μας με την ΕΕ και την ΟΝΕ θα έπρεπε ήδη να αποτελεί μέρος των συζητήσεών μας. Δεν προσφέρουν εθνικές υπηρεσίες αυτοί που ενισχύουν τον εθελοτυφλωτισμό   διότι με αυτόν τον τρόπο  μας αποπροσανατολίζουν. Αποτρέπουν με αυτόν τον τρόπο την απαραίτητη προετοιμασία των απαραίτητων δομών που θα προκύψουν από την ΕΕ των πολλών ταχυτήτων.  Έχουν ακριβώς την ίδια ευθύνη με αυτούς που ξόρκιζαν την αναδιάρθρωση του χρέους με αποτέλεσμα να γίνει η πιο αποτυχημένη αναδιάρθρωση στην σύγχρονη ιστορία και έχουν την ίδια ευθύνη με αυτούς που υποεκτίμησαν τις συνέπειες του προσφυγικού κάνοντας αναφορές για ηλιοθεραπείες και προσκοπικούς περίπατους στο Πεδίον του Άρεως.

Είναι εξαιρετικά πιθανόν να σε λίγους μήνες ή σε λίγες βδομάδες να παριστάνουμε πάλι τους αιφνιδιαζόμενους και τους μονίμως εκπλησσόμενους από τις συνέπειες των εξελίξεων. Η ‘χαλαρότερη’ σχέση της Ελλάδας με την ΟΝΕ θα επιφέρει την ανάγκη για σημαντικές μεταβολές στην λειτουργία της εθνικής οικονομίας. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η  Ελλάδα για πολλά χρόνια (από την έναρξη της πολιτικής της σκληρής δραχμής 1987) δεν έχει ασκήσει νομισματική και συναλλαγματική πολιτική. Η πρόβλεψη των εξελίξεων σίγουρα δεν σημαίνει και ευχή για την πραγματοποίηση τους. Το ιδεατό θα ήταν να μπορούσαν να αποκλειστούν όλα τα παραπάνω απαισιόδοξα σενάρια και ΕΕ να αποτελεί μια ένωση της ανάπτυξης, της προόδου και της αλληλεγγύης. Επίσης, ευχή όλων είναι να τελείωνε προσφυγική κρίση και η ελληνική οικονομία να ξεκινούσε τον ενάρετο κύκλο. Δυστυχώς όμως καμία φορά η πραγματικότητα δεν ανταποκρίνεται ούτε στις ευχές ούτε και στα ξόρκια.