Τι Κρύβεται πίσω από την Ατέρμονη Αξιολόγηση

Ποιος θα το περίμενε ότι η αξιολόγηση που είχε ξεκινήσει τον Μάρτιο του 2014 να κρατήσει δύο χρόνια τουλάχιστον. Με προφάσεις οι οποίες ορισμένες φορές είναι ακατανόητες η ολοκλήρωση της αξιολόγησης εμποδίζεται. Ακόμα σήμερα κανένας δεν έχει καταλάβει ποια είναι τα κριτήρια, οι μεταρρυθμίσεις και οι μακροοικονομικές επιδόσεις που πρέπει να ικανοποιήσει η ελληνική κοινωνία προκειμένου να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση. Πρόκειται περί ενός απροσδιόριστου οδικού χάρτη ο οποίος μεταβάλλεται κατά το δοκούν. Σε πολλές περιπτώσεις βλέπoυμε από τους θεσμούς και την ad hoc τοποθέτηση οικονομικών όρων που είναι γνωστό εκ των προτέρων  ότι δεν θα μπορέσει η ελληνική κοινωνία να τους υλοποιήσει. Με αυτόν τον τρόπο αναβάλλεται η ολοκλήρωση αξιολόγηση με την μόνιμη επωδό ότι δεν προχωρούν οι μεταρρυθμίσεις.

Ολ’ αυτά κρύβουν σκοπιμότητα η οποία συνδέεται με την αδυναμία εξεύρεσης λύσης στο θέμα του χρέους. Και επειδή ανέξοδες αναδιαρθρώσεις χρέους δεν έχουν ακόμα ανακαλυφθεί η οποιαδήποτε πρόταση σημαίνει κόστος για του αλληλέγγυους ευρωπαίους εταίρους. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Aν κοιτάξει κανείς προσεκτικά την κατανομή του ελληνικού χρέους θα διαπιστώσει ότι ένα κονδύλι 63 δις. ευρώ αφορά απευθείας κρατική ‘βοήθεια’. Δηλαδή οι αλληλέγγυοι εταίροι δάνεισαν την Ελληνική Δημοκρατία με το παραπάνω ποσό το οποίο όμως δεν είναι εκφρασμένο σε ομόλογα. Επομένως η οποιαδήποτε αναδιάρθρωση δεν μπορεί να αφορά τον χρόνο ή το επιτόκιο ή άλλα χαρακτηριστικά του ομολόγου. Πρόκειται για χρέος προς την Ελλάδα που έχει καταγραφεί στον προϋπολογισμό των αλληλέγγυων Κρατών. Αν μειωθεί αυτό το ποσό μετά την αναδιάρθρωση τότε θα χρειαστεί να αναπληρωθεί με φορολογία ή με μείωση των δαπανών. Φανταστείτε λοιπόν τον θεματοφύλακα της Ε.Ε. υπουργό οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε να εισηγείται αύξηση της φορολογίας προκειμένου να καλυφθεί το παραπάνω ποσό. Πολύ απλά δεν γίνεται.  Τι μπορεί να γίνει; Η παράταση της αξιολόγησης ή η μερική αξιολογηση