Λάθος Συζητήσεις

Δεν ξέρω πως συμβαίνει κάθε φορά να συζητάμε λάθος πράγματα. Συζητούσαμε για την πράσινη ανάπτυξη όταν η ελληνική οικονομία βυθιζόταν σε μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις της ιστορίας της. Προβληματιζόμασταν για την βοήθεια ως προς την διαχείριση του χρέους μας και θριαμβολογούσαμε για την βοήθεια που θα προερχόταν από την Κίνα, την Ρωσία και την Ε.Ε. όταν όλες οι πόρτες έκλειναν. Και συνεχίζουμε απτόητοι να αγνοούμε ότι η τελευταία ευκαιρία για την αναδιάρθρωση του χρέους είναι οι αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου. Η αναδιάρθρωση του χρέους που προτείνεται έχει πολλά κενά όπως το μέλλον του ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος και των τραπεζών. Επίσης κατά την γνώμη μου δεν καταλήγει σε ένα βιώσιμο επίπεδο χρέους αλλά και τοκοχρεολυσίων. Η εμπειρία από τις αγορές έχει δείξει ότι αυτές είναι αρκετά επιφυλακτικές για επίπεδα χρέους άνω του 110% του ΑΕΠ και τοκοχρεολύσια άνω του 5% του ΑΕΠ. Ωστόσο πρέπει να δούμε πως μπορούμε να τα βελτιώσουμε και να διαπραγματευτούμε ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Δεδομένου ότι οι αποφάσεις για την αναδιάρθρωση του χρέους θα προδιαγράψουν το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας για τις επόμενες δεκαετίες θα έπρεπε να βρίσκονται στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου μέχρι και την ολοκλήρωσή του. Αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία ο τρόπος με τον οποίο διεξάγονται (αν διεξάγονται ) οι διαπραγματεύσεις μεταξύ δανειστών και Υπουργείου Οικονομίας. Αν ανατρέξει κανείς στον τύπο της Ρωσίας, της Αργεντινής, της Ουκρανίας αλλά και άλλων χωρών που βρέθηκαν στην ίδια θέση με αυτή της Ελλάδος τα τελευταία χρόνια θα διαπιστώσει ότι καθ όλη την περίοδο της διαπραγμάτευσης για την αναδιάρθρωση του χρέους το αντίστοιχο υπουργείο δημοσιοποιούσε τις θέσεις των μερών έτσι ώστε να υπάρχει μια στοιχειώδης ενημέρωση. Στην Ελλάδα ενώ έχουμε μια αναλυτικότατη ενημέρωση για το τέλος ακινήτων, για την φορολόγηση των καταθέσεων στην Ελβετία και για την απελευθέρωση του επαγγέλματος των οδηγών ταξί δεν γνωρίζουμε τίποτα γι αυτά που θα μας ακολουθούν τα επόμενα χρόνια.