Ο τρόπος με τον
οποίο η Ε.Ε. χειρίστηκε το θέμα της Ισπανίας και των ισπανικών Τραπεζών
αποτελεί ίσως την τελευταία και μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα.
Πρόχειροι υπολογισμοί δείχνουν ότι για το ίδιο πρόβλημα το οποίο ονομάζεται επισφάλειες
– ζημίες στο ενεργητικό των τραπεζών – η
λύση για το τραπεζικό σύστημα της μιας χώρας είχε υπερτριπλάσιο κόστος από ότι η
άλλη. Δύσκολα μπορεί να κατανοήσει κανείς για ποιο λόγο τα 100 δις της ανακεφαλαιοποίησης
των Ισπανικών Τραπεζών δεν αποτελούν μέρος του εξωτερικού χρέους της χώρας. Δύσκολα
μπορεί να δικαιολογήσει κανείς το επιτόκιο που δόθηκε στο ποσό των 100 δις την
στιγμή που το πρόβλημα με τις επισφάλειες στις Ισπανικές Τράπεζες είχε παρουσιαστεί πολύ πρίν
από την εμφάνιση της διεθνούς κρίσης. Στην χθεσινή μου συνέντευξη-συζήτηση με τον
δημοσιογράφο της El Pais Luis
Doncel
(βλέπε http://economia.elpais.com/economia/2012/06/10/actualidad/1339296357480670.html
) μου αποκάλυψε ότι από το 2007 και την κάμψη του τομέα των κατασκευών πυροδοτήθηκαν
τα προβλήματα του ισπανικού τραπεζικού τομέα.
Στην ελληνική οικονομία το πρόβλημα των τραπεζών είναι εξίσου
μεγάλο όσο και το δημοσιονομικό. Η σύσταση λοιπόν μιας διαπραγματευτικής ομάδας
πριν την 22 Ιουνίου (Θερινή Σύνοδο) και η κατάλληλη τεκμηρίωση των θέσεών μας σίγουρα θα αποφέρει
κάποια οφέλη για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Με ενδιαφέρει η άποψή σας