Τα οικονομικά του πρώτου έτους

Tελικά με αυτή την κρίση όλοι ανακαλύψαμε τον κρυφοκευνσιασμό που κρατούσαμε σε ύπνωση. Καταλάβαμε ότι για να αντιληφθούμε την κρίση αλλά και για να προτείνουμε λύσεις πρέπει να προσφύγουμε στα εγχειρίδια των οικονομικών του πρώτου και δευτέρου έτους. H ανάλυση IS-LM υποκατέστησε τις δύσκολες αναλύσεις του Romer περί τεχνολογικής διασποράς για την ανάπτυξη. Αλήθεια  είναι να απορεί κανείς  πως θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν τα εργαλεία διαφόρων τάσεων της κλασσικής σχολής για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Θυμάμαι στα μέσα της δεκαετίας του 1990 τις περίφημες ομιλίες των Ben Bernakie και Lucas (Nobel 1995) για το τέλος των κρίσεων. Εσφαλμένα πιστεύαμε ότι η αντιπληθωριστική πολιτική αρκεί μόνη της για τον αποκλεισμό των κρίσεων. Ηταν στα μέσα της δεκαετίας του 1980 όταν o Rogoff μας έπεισε όλους ότι η ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα αρκούσε για την αντιμετώπιση πάσας νόσου της οικονομίας. Και όλα αυτά αφού  μας είχαν πείσει οι Kydland και  Prescott (Nobel  2004) ότι τα αποτελέσματα γι α την οικονομία είναι καλύτερα όταν το κράτος δεν παρεμβαίνει και απλά παρατηρεί την εξέλιξη του οικονομικού κύκλου.

Το περίεργο είναι ότι  η εκδίκηση του κευνσιανισμού,  του νέο-κευνσιανισμού ή της νεοκλασσικής σύνθεσης  έρχεται από τις ΗΠΑ. Νομισματική χαλάρωση και πρόγραμμα ανάπτυξης συστήνει το ΔΝΤ και ο Γκάιτνερ για την αντιμετώπιση της ευρωπαικής κρίσης .   

Εννoιες όπως ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής, η καμπύλη Phillips, η αλληλεξάρτηση μεταξύ νομισματικής κα δημοσιονομικής πολιτικής  έρχονται πάλι στην επιφάνεια και στην φαρέτρα των εργαλείων της οικονομικής πολιτικής θυμίζοντας τα οικονομικά του πρώτου έτους.