Εκτός από το κλείδωμα των μέτρων

To κλείδωμα και το ξεκλείδωμα των περίφημων μέτρων είναι μια συζήτηση η οποία άνοιξε την επομένη των εκλογών και θα συνεχίζεται για πολύ ακόμα. Ωστόσο όσο κι αν είμαστε εγκλωβισμένοι σ αυτή την λογική ας μην ξεχνάμε ότι ακόμα και αν υλοποιηθούν τα κλειδωμένα ή τα ξεκλείδωτα μέτρα η ύφεση θα συνεχίσει αν δεν μεγαλώσει. Χρειάζεται λοιπόν και κάτι άλλο.

Αμεση ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με κεφάλαια τα οποία δεν θα συμπεριληφθούν στο ελληνικό χρέος. Αυτή άλλωστε ήταν και η συμφωνία για την αναδιάρθρωση του χρέους τον Μάρτιο του 2012. Τα ελληνικά ομόλογα μπορεί να έχουν εξαιρεθεί από το περίφημο πρόγραμμα Dragi ωστόσο συνεχίζει να πληρώνουμε στην ΕΚΤ το 100% της αξίας τους. Με αυτό το επιχείρημα θα μπορούσαν να ζητηθεί ένα πρόγραμμα βοήθειας από την ΕΚΤ.  Ευρωπαϊοποίηση  του ελληνικού προβλήματος. Απ’ ότι έχω καταλάβει μέχρι τώρα ο μόνιμος διαπραγματευτής της ελληνικής πλευράς   είναι η γερμανική κυβέρνηση. Το γιατί δεν το γνωρίζω. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι θα μπορούσε η οποιαδήποτε συζήτηση ακόμα και στα πλαίσια της συνθήκης του Maastricht να συνοδεύεται με αναπτυξιακά μέτρα (ενεργοποίηση του ΕΣΠΑ κ.λ.π.) αν ο συνομιλητής ήταν η ευρωπαϊκή επιτροπή. Αμεση αποσαφήνιση για το μέλλον του ελληνικού χρέους. Λίγοι είναι αυτοί που πιστεύουν ότι μπορεί το ελληνικό χρέος να είναι διαχειρίσιμο. Μεταξύ αυτών των λίγων είναι η ΕΚΤ. Αυτή η συζήτηση προκαλεί μια μεγάλη ανασφάλεια των επενδυτών ανεβάζοντας στα ύψη το risk premium. H ίδια συζήτηση τροφοδοτεί και την ανασφάλεια για την θέση της Χώρας στην ΟΝΕ-ΕΕ. Αφού λοιπόν συμβαίνουν όλ’αυτά ας δεσμευτεί η ΕΚΤ ότι μπορεί να διαχειριστεί το ελληνικό δανειακό πρόγραμμα καταλαγιάζοντας τις αγορές.