Aς το ξεκαθαρίσουμε άλλο δημοσιονομική
σταθεροποίηση και άλλο έξοδος από την κρίση.
Το ένα δεν είναι προαπαιτούμενο του άλλου και αυτός ο κανόνας έχει επιβεβαιωθεί
πολλές φορές στο παρελθόν. Οι περιπτώσεις της Πορτογαλίας και της Ιαπωνίας
αποτελούν τα κλασσικότερα παραδείγματα .
Αυτό που κάνουμε τώρα είναι
δημοσιονομική σταθεροποίηση. Σύντομα πρέπει να δούμε και μια άλλη πρόταση πολιτικής
η οποία να δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη. Η καλύτερα ένα καλύτερο
σημείο ισορροπίας μεταξύ δημοσιονομικής ισορροπίας και ανάπτυξης. Δυστυχώς μέχρι σήμερα αυτή την ισορροπία δεν
κατορθώσαμε να την βρούμε διότι το μίγμα
της πολιτικής έχει ξεκάθαρα έναν σταθεροποιητικό χαρακτήρα.
Ισχυρίζονται πολλοί ότι η ανάπτυξη θα ακολουθήσει την δημοσιονομική
σταθεροποίηση. Αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο.
Οσο αργούμε να λάβουμε αναπτυξιακά μέτρα τόσο μεγαλύτερη θα πρέπει να
είναι η ένταση των μέτρων. Πώς να τονώσεις την ενεργό ζήτηση όταν το μεγαλύτερο
μέρος του πληθυσμού θα είναι υπερχρεωμένο και επομένως οποιοδήποτε διαθέσιμο
μέρος του εισοδήματός τους θα πηγαίνει για να εξοφλήσει χρέη; Δεν καταλαβαίνω
πώς θα ενισχυθεί η παραγωγή όταν σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχουν επιχειρήσεις για
να εισπράξουν τις ενισχύσεις αλλά και να καλύψουν την αυξημένη ζήτηση; Με άλλα
λόγια από κάποιο σημείο και μετά η αγορά καθίσταται ανελαστική στα μέτρα
πολιτικής και χρειάζεται ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για να επανέλθει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Με ενδιαφέρει η άποψή σας