Τραπεζικοί κίνδυνοι

 

H ευρωπαϊκή κρίση δεν τελείωσε και τα πρόσφατα στοιχεία για την ανάπτυξη της Γερμανίας της Γαλλίας αλλά και τα σοβαρά τραπεζικά προβλήματα που άρχισαν να αναφύονται στην Ολλανδία  και στην Αυστρία μας το υπενθυμίζουν με τον καλύτερο τρόπο.

Ακόμα και αν οι χώρες της Ε.Ε. πετύχουν την δημοσιονομική σταθεροποίηση ο δρόμος για την ανάπτυξη είναι μακρύς. Πιστεύω ότι το κύριο εμπόδιο σ’ αυτή την διαδρομή είναι οι τράπεζες και η αδυναμία που έχουν οι χώρες μέλη να προχωρήσουν στην ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος. Απ’ ότι φαίνεται η χρηματοδότηση της οικονομίας σε ικανοποιητικά επίπεδα θα αργήσει να φανεί όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην ευρωζώνη. Oι προσπάθειες διάσωσης και υποστήριξης του τραπεζικού συστήματος φαίνεται δεν ευοδώθηκαν και τα μεγαλεπήβολα σχέδια που εξαγγέλθηκαν από τον M. Dragi στην σύνοδο κορυφής του Ιουνίου 2012 δεν φαίνεται να εγαρμόζονται. Ετσι στην καλύτερη περίπτωση θα είμαστε μάρτυρες μιας αναιμικής κατάστασης.

Το   πρόβλημα είναι ότι  συνεχίζεται η τρομακτική αύξηση των τραπεζικών παραγώγων και ιδιαίτερα αυτών που ονομάζoνται over the counter.  Σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών το σύνολο των παραγώγων τον Ιούνιο του 2012 ανέρχονταν στα 640 δις δολλάρια. Απ αυτά το 80% είναι συμβόλαια που αφορούν επιτοκιακές συμφωνίες. Πολλά απ αυτά (αν όχι το σύνολο) έχουν συναφθεί εντός του τραπεζικού συστήματος εκτός όμως οργανωμένων χρηματιστηριακών αγορών.  Επειδή  πρόκειται περί ιδιωτικών συμφωνιών δεν δημοσιοποιούνται και δεν μπορούν να τιμολογηθούν ούτε μπορούν να παρακολουθηθούν από τις εποπτικές αγορές άρα δεν μπορούμε ούτε να τιμολογήσουμε το ρίσκο ούτε και να προστατευθούμε. Δεδομένου ότι το προσεχές διάστημα  οι μεταβολές των επιτοκίων θα αποκτήσουν μεγαλύτερη διακύμανση ξεπερνώντας την σημερινή σταθερότητα υπάρχει η πιθανότητα αυτές οι συμφωνίες να πρέπει να καλυφθούν από τις τράπεζες και πολύ σωστά επισημαίνεται από το blog Σοφοκλέους 10, ‘Το παράδοξο του Μinsky’  και τον N. Βιλιάρδο,  αυτά  ..θα εμφανισθούν  όταν οι ζημίες είναι μεγαλύτερες από αυτές που μπορούν να αναλάβουν οι τράπεζες - όπως συνέβη πρόσφατα με την ιταλική Monte dei Paschi, η οποία έχασε τεράστια ποσά από τα παράγωγα, με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί το κράτος να τη διασώσει.  

 Όλα αυτά είναι γνωστά και στο επενδυτικό κοινό γι αυτό παρουσιάζεται μια απροθυμία των επενδυτών να αναλάβουν τέτοιους κινδύνους και να συμμετέχουν στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Επομένως δεν μπορούμε να προσδοκούμε νομισματική χαλάρωση αλλά ούτε και να αισθανόμαστε ασφαλής σχετικά με την ανάκαμψη των οικονομιών