Ελληνικό Τραπεζικό Σύστημα οι προκλήσεις του 2014

Ας ξεκινήσουμε από την αποδοχή δύο βασικών κανόνων.
Κανόνας πρώτος: Η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να βγεί από την κρίση χωρίς  ένα τραπεζικό σύστημα που να εκπληρώνει στοιχειωδώς τον ρόλο του.
Kανόνας Δεύτερος: Το τελευταίο που θα χρειαζόταν η οικονομία σήμερα είναι μια τραπεζική κρίση.
Για την εκπλήρωση και των δύο κανόνων απαραίτητη προϋπόθεση είναι η υλοποίηση δύο διαδικασιών. Η πρώτη έχει να κάνει με την διαφάνεια στην αξιολόγηση του τραπεζικού συστήματος και η δεύτερη με την αποσαφήνιση του θεσμικού καθεστώτος που διέπει την εποπτεία, χρεοκοπία , διάσωση του τραπεζικού συστήματος. Και βέβαια η εκπλήρωση αυτών των προυποθέσεων είναι κατά αρχήν μια ευρωπαική διαδικασία. Το ερώτημα που προκύπτει είναι έχει χρόνο η ελληνική οικονομία να περιμένει την υλοποίηση της αντίστοιχης τραπεζικής οδηγίας της ΕΚΤ;
 Η ΕΚΤ έχει προτείνει τον εναρμονισμό του ευρωπαικού τραπεζικού συστήματος ο οποίος θα βελτιώσει τις συνθήκες εποπτείας και αξιοπιστίας του τραπεζικού συστήματος με την οδηγία Βank Recovery and Resolution Directive. Το πρόβλημα είναι ότι η οδηγία δεν θα υλοποιηθεί πρίν το 2016 και το ερώτημα που προκύπτει είναι τι θα γίνει μέχρι τότε. Και ιδιαίτερα τι θα γίνει με το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Οσο δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη εικόνα των αναγκών ενίσχυσης των ευρωπαικών τραπεζών θα υπάρχει μια αδυναμία υλοποίησης της τραπεζικής οδηγίας. Ακόμα σήμερα δεν φαίνεται να υπάρχει μια εικόνα των κεφαλαιουχικών αναγκών του ευρωπαικού τραπεζικού συστήματος. Για να αντιληφθεί κανείς το περίπλοκο της διαδικασίας και κατά συνέπεια του χρόνου που θα απαιτηθεί αρκεί να αναφερθεί ότι  σε μια ενδιαφέρουσα δημοσίευσή του το Brugel  αναφέρει ότι οι εκτιμήσεις για τις κεφαλαιακές ανάγκες του ευρωπαικού τραπεζικού συστήματος κυμαίνονται από 50 δις (εκτιμήσεις της Credit Swiss) έως τα 280 δις (εκτιμήσεις της PricewaterhοuseCoopers)  και τα 650 δις  (εκτιμήσεις του εργαστηρίου VLAB). Το σημαντικό είναι  ότι όλες αυτές οι μελέτες πραγματοποιήθηκαν την περίοδο Οκτωβρίου-Νοεμβρίου 2013. Και βέβαια η  διακύμανση των εκτιμήσεων έχει να κάνει με το γεγονός ότι η ποιότητα και η αξιοπιστία των χρηματοοικονομικών δεδομένων που δίνουν στην δημοσιότητα τα τραπεζικά ιδρύματα είναι εξαιρετικά προβληματική.

Προς το παρόν λοιπόν για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα  έχουμε  εγγυήσεις από πλευράς ΕΚΤ και πολιτικές διαβεβαιώσεις.    Δυστυχώς όμως οι πολιτικές διαβεβαιώσεις περί υγιούς τραπεζικού συστήματος φαίνεται ότι δεν έχουν πείσει και πολλούς αν κρίνει κανείς από τα τρέχοντα  επίπεδα καταθέσεων. Τουναντίον βλέπουμε να μην αυξάνονται οι τραπεζικές καταθέσεις και να συνεχίζεται  η συζήτηση περί κουρέματος των καταθέσεων η οποία  έχει λειτουργήσει ανασχετικά.

Δεδομένων των οικονομικών δεδομένων της ελληνικής οικονομίας η συζήτηση για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα. Και αυτή η συζήτηση  δεν μπορεί να ξεκινήσει αν δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη εικόνα του προβλήματος που πρέπει να αντιμετωπιστεί όσον αφορά την κεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Ματαιοπονούμε τόσο καιρό περιμένοντας από την Τράπεζα της Ελλάδος να πράξει το αυτονόητο του καθήκοντός της. Με άλλα λόγια να δώσει μια υπεύθυνη απάντηση για την κατάσταση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.    Ο τρόπος αντιμετώπισης αυτού του προβλήματος  μέχρι σήμερα είναι αντίστοιχος των ερευνών για την χαμένη Ατλαντίδα. Εχουμε εμπλακεί σε μια αέναη διαδικασία ενίσχυσης του τραπεζικού συστήματος χωρίς να υπάρχουν αποτελέσματα. Όποιος προσπαθεί να αποκτήσει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα   καταχωρείται αυτόματα στους φίλους της δραχμής.  Αντιπροσωπευτικότερο παράδειγμα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τον Μάιο του 2013 που τελικά οδήγησε σε μικρότερη τραπεζική χρηματοδότηση της οικονομίας σε σχέση με το 2012.