TO ΓΑΡ ΠΟΛΥ ΤΗΣ ΘΛΙΨΕΩΣ ΓΕΝΝΑ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ

Πρόκειται περί μιας επαναλλαμβανόμενης απειλής η οποία χρησιμοποιείται από την πλευρά της Ε.Ε. κάθε φορά που αντιμετωπίζει ένα αδιέξοδο. Η διάλυση της ευρωζώνης ή η αποχώρηση μιας χώρας από την ΟΝΕ συνοδεύεται από ένα καταστροφολογικό σενάριο όπου οι τράπεζες δεν θα έχουν χρήματα, δεν θα πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις, θα καταρρεύσει ο κρατικός προυπολογισμός ενίοτε θα καταργηθούν οι εορτές και οι αργίες.  Στην περίπτωση της Ελλάδας το είδαμε τον Μάιο του 2010 πριν μνημόνιο, τον Μάρτιο του 2012 λίγο πρίν την πρώτη αναδιάρθρωση του χρέους, το Νοέμβριο του 2012 πρίν την δεύτερη αναδιάρθρωση, κάθε φορά που χρειάζονταν η Ελληνική Βουλή να ψηφίσει τους εφαρμοστικούς νόμους κ.λ.π. Το πρόβλημα με αυτή την ιστορία είναι ότι έχει δράκο αλλά δεν έχει τέλος. Και έτσι πρόκειται περί ενός χιλιοπαιγμένο έργου που στην αρχή ήταν πληκτικό και τώρα προκαλεί θυμό. Αλίμονο αν η συνοχή της ΟΝΕ και η λογική της δημοσιονομικής σταθεροποίησης  χρειάζονται απειλές για την αποδοχή τους. Υπάρχουν άλλα πολύ πιο σημαντικά επιχειρήματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν προκειμένου να πείσουν να αναγκαιότητα συμμετοχής στην ΟΝΕ ή για την προληπτική γραμμή χρηματοδότησης. Νομίζω ότι τελικά αδικούν και τον ελληνικό λαό αλλά και τους ευρωπαίους εταίρους αυτοί που κάθε φορά όπου χρειάζεται να εξηγήσουν την οικονομική αναγκαιότητα ενός επιχειρήματος καταστροφολογούν.  

Οσοι βέβαια έχουν μια διαφορετική άποψη για τα λάθη που είδαμε τα τελευταία τέσσερα χρόνια ήταν συνεργάτες του Σόρος, πράκτορες των Αμερικάνων, φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ ή φίλοι της δραχμής με κεφάλαια στην Ελβετία που μέσω της υποτίμησης θα μπορούν να αγοράσουν φθηνά τα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία ή τέλος φίλοι του Καραμανλή. Με αυτό το επίπεδο της επιχειρηματολογίας εξορθολογικοποιούσαμε τα λάθη και αποδεχόμαστε τα ανέφικτα. Κλασσικό παράδειγμα; Aς ρίξει κανείς μια ματιά στις προυποθέσεις και προβλέψεις του μεσοπροθέσμου προγράμματος της Ελληνικής οικoνομίας και θα καταλάβει (χωρίς ιδιαίτερες οικονομικές σκέψεις) ότι αυτό δεν ήταν πρόγραμμα αλλά μια το ευχολόγιο του Αγ. Κυπριανού.  

Αυτή η επιχειρηματολογία της καταστροφής πολύ απλά δείχνει τα αδιέξοδα ενός οδικού χάρτη ο οποίος ήταν καταδικασμένος από την αρχή. Η συνεχής άντληση επιχειρημάτων μόνο κακό πλέον μπορεί να κάνει στο εσωτερικο  αλλά και στο εξωτερικό.