To Come Back της Γερμανίας

Αποκλεισμένοι στον κυκεώνα των δικών μας οικονομικών προβλημάτων δεν παρακολουθούμε τις αλλαγές που συντελούνται στην ευρωπαική σκηνή. Μια σημαντική παράμετρος η οποία θα μπορούσε να ερμηνεύσει τις εξελίξεις στην ευρωπαική σκακιέρα είναι η ολική επαναφορά της Γερμανίας στην διεθνή διπλωματία και η διεκδίκηση ενός περιφερειακού ηγετικού ρόλου.

Μετά από πολλές δεκαετίες εσωστρέφειας όσον αφορά την διεθνή διπλωματία η Γερμανία τον τελευταίο χρόνο έχει αρχίσει να  πυκνώνει τις επαφές της με ηγέτες και παράγοντες από όλο τον πλανήτη. Παρατηρούμε επίσης να εξελίσσεται ένας δημόσιος διάλογος εντός Γερμανίας για την θέση της  στην διεθνή σκηνή ακόμα και για την στρατιωτική παρουσία της στις διεθνής διενέξεις.

Στο θέμα της Ουκρανίας και με την τετραμερή σύσκεψη στην Λευκορωσία η Α. Μέρκελ έδωσε σαφέστατα μηνύματα εντός και εκτός Ευρώπης ότι οι εποχές όπου η Γερμανία δρούσε  κρυπτόμενη πίσω από τις ΗΠΑ ή από διεθνή συλλογικά όργανα παρήλθε ανεπιστρεπτί. Πλέον η Γερμανική κυβέρνηση θέλει να πείσει ότι μπορεί να φέρει σε πέρας το έργο για το οποίο έχει εξουσιοδοτηθεί. Ετσι προκειμένου να μπορέσει να παίξει τον ρόλο του περιφερειακού ρυθμιστή πρέπει να απεμπλέξει την ΕΕ από το ουκρανικό ζήτημα και να εξομαλύνει τις σχέσεις με την Ρωσία. Στο ίδιο πλαίσιο  θα χειριστεί το θέμα με την Ελλάδα με τέτοιο τρόπο όπου θα προστατέψει την συνοχή της ένωσης και θα διαφυλάξει τους κανόνες της ΟΝΕ.  Με αυτό τον τρόπο μπορεί να εξηγηθεί και η καθημερινή  ενασχόληση του Β. Σόιμπλε με την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Νομίζω ότι το κυρίαρχο στοιχείο σ’ αυτή την πολιτική είναι η προσπάθεια επιβεβαίωσης του νέου ρόλου της γερμανικής κυβέρνησης. Καθημερινά διαβεβαιώνει το γερμανικό υπ.οικονομικών του ευρωπαίους εταίρους ότι κατ αρχήν μπορεί να χειριστεί το θέμα της Ελλάδας και κατά δεύτερον ότι μπορεί να ελαχιστοποιήσει τις επιπτώσεις από το Grexit.

         

Το μοναδικό πρόβλημα στο σχεδιασμό της  νέας εποχής για την Γερμανία είναι η ανυπαρξία υπολογίσιμης στρατιωτικής δύναμης. Γνωρίζει καλά η Γερμανία την ρήση του Φρειδερίκου του Μεγάλου ότι διπλωματία χωρίς στρατό είναι όπως η μουσική χωρίς όργανα. Σ αυτές τις σκέψεις για την εντονότερη στρατιωτική παρουσία φαίνεται ότι υπάρχει αντίδραση από την γερμανική κοινή γνώμη. Ετσι το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα φαίνεται ότι θα δούμε τις συντονισμένες προσπάθειες της Γερμανίας για την δημιουργία μιας σοβαρής στρατιωτικής παρουσίας.