ΣΥΜΦΩΝΙΑ 'ν' ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Στην Ελλάδα της κρίσης και της σύγχυσης οτιδήποτε αποκαλείται μνημόνιο και ότι δεν μας αρέσει φιλελεύθερο ή νεοφιλελεύθερο. Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το μνημόνιο ταυτίζεται με την δημοσιονομική σταθεροποίηση και την εσωτερική υποτίμηση. Στόχος είναι η ‘επιδιόρθωση’ του δημοσιονομικού και εξωτερικού τομέα της οικονομίας. Τα μέτρα που περιλαμβάνονται σχετίζονται με την περιστολή των δαπανών, την εσωτερική υποτίμηση, την αύξηση των φόρων, το άνοιγμα των αγορών και των επαγγελμάτων και την διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας. Δεδομένου ότι σε περιόδους κρίσης ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής είναι πολύ μεγαλύτερος της μονάδας (στην Ελλάδα της κρίσης =2) η οποιαδήποτε μείωση των δημοσιονομικών δαπανών έχει δυσανάλογα μεγάλα αποτελέσματα στο ΑΕΠ. Δεδομένου επίσης ότι  ή ελληνική οικονομία δεν έχει την δυνατότητα της υποτίμησης της εγχώριας συναλλαγματικής ισοτιμίας έναντι των νομισμάτων των κυριοτέρων εμπορικών εταίρων ακολουθήθηκε η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης. Τα αποτελέσματα αυτών των πολιτικών τα γνωρίσαμε βιώνοντας μια απρόσμενη ύφεση και ανεργία.

Αυτά έγινα με τα δύο μνημόνια. Τώρα είμαστε μπροστά σε μια νέα συμφωνία με τους ευρωπαίους εταίρους-δανειστές. Αν θα υπογράψουμε μνημόνιο ή συμφωνία εξαρτάται από το αναπτυξιακό αποτύπωμα του συνόλου των μέτρων στην οικονομία. Αν το σύνολο των συμφωνηθέντων μέτρων έχει σαν αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό της οικονομίας στο σπιράλ του αποπληθωρισμού και της ύφεσης τότε σίγουρα είναι μνημόνιο. Αν όμως η νέα συμφωνία έχει σαν αποτέλεσμα την έξοδο της ελληνικής οικονομίας από την ύφεση τότε είναι απλά συμφωνία.