BRICS και ελληνικό χρέος

Είναι λογικό μια χώρα σαν την Ελλάδα οπου το χρέος κινείται σε μη βιώσιμα επίπεδα να αναζητά πιθανές πηγές χρηματοδότησης. Δεδομένου ότι με την υφιστάμενη κατάσταση το πρόγραμμα τοκοχρεολυσίων για τα επόμενα έτη δεν είναι εφικτό να εξυπηρετηθεί από την ελληνική οικονομία μια συμπληρωματική πηγή χρηματοδότησης θα μπορούσε να ελαφρύνει το βάρος της εξυπηρέτησης.
H τράπεζα BRICS η οποία συνεστήθη με την αρχική πρωτοβουλία των ανερχόμενων χωρών Βραζιλία,Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Ν. Αφρική έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά της αναπτυξιακής τράπεζας. Πιο συγκεκριμένα συμμετέχει στην χρηματοδότηση αναπτυξιακών έργων με έμφαση στα έργα υποδομής. Οπως γίνεται και με την Διεθνής Τράπεζα τα έργα αυτά μπορούν να συνεισφέρουν στην οικονομική ανάπτυξη και στην βελτίωση του βιοτικού επιπέδου.
Στην BRICS όπως και στις άλλες αναπτυξιακές τράπεζες oι συμμετέχουσες  χώρες συνεισφέρουν στο αρχικό κεφάλαιο ένα ποσό και μετά δανειοδοτούνται σε αναλογία με το αρχικό ποσό συμμετοχής τους. Για παράδειγμα η Ελλάδα συμμετέχει σε αντίστοιχη αναπτυξιακή τράπεζα αυτή του Ευξείνου Πόντου στην οποία συμμετέχουν εκτός απο την Τουρκία και το μεγαλύτερο μέρος των χωρών της τέως Σοβιετικής Ενωσης και των Βαλκανίων. Στα δέκα και περισσότερα χρόνια συμμετοχής η Τράπεζα Εύξεινου Πόντου έχει χρηματοδοτήσει την διεξαγωγή κάποιων συνεδρίων, έχει προωθήσει την επιστημονική ανταλλαγή μεταξύ Ελλήνων επιστημόνων και αλλοδαπών και προωθεί την ιδέας της διακρατικής συνεργασίας.
 Επομένως η συμμετοχή στην τράπεζα των BRICS στον βαθμό που έχει η ελληνική οικονομία την δυνατότητα συνεισφοράς μόνο θετική θα μπορούσε να είναι. Δεν μπορεί όμως να αποτελέσει λύση για την χρηματοδότηση του χρέους. Και αυτό για τρεις καθοριστικούς  λόγους. Καταρχήν λόγω καταστατικού η τράπεζα των BRICS  θα συναντήσει ιδιαίτερες δυσκολίες να χρηματοδοτήσει το χρέος ενός κράτους μέλους όταν έχει ένα ξεκάθαρο αναπτυξιακό χαρακτήρα στο καταστατικό της.  Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι οι εκπρόσωποι της Ινδίας και της Βραζιλίας προέβαλλαν ισχυρές αντιθέσεις στο διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ από την πρώτη στιγμή που συζητήθηκε το θέμα της παροχής βοήθειας προς την ελληνική οικονομία.  Στην συνέχεια πρέπει να τονιστεί ότι η σύνθεση του ελληνικού χρέους κάνει εξαιρετικά δύσκολη την εξαγορά του απ’ οποιοδήποτε άλλο φορέα. Μόνο το 10% από το σύνολο του ελληνικού χρέους διαπραγματεύεται στην δευτερογενή αγορά με τιμές που γνωρίζουν τέτοια μεταβλητότητα που μόνο κερδοσκοπικά ταμεία θα μπορούσαν  να τοποθετήσουν κεφάλαια. Το υπόλοιπο κομμάτι βρίσκεται στην κατοχή του ΔΝΤ, της ΕΚΤ του EFSF, άλλων ευρωπαικών κεντρικών τραπεζών και των Κρατών μελών της ΟΝΕ. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι έγκειται στην διακριτική ευκαίρια των παραπάνω φορέων η πώληση μέορυς του χρέους. Στην συνέχεια ανακύπτει ένα σοβαρό πρόβλημα τιμολόγησης  των ελληνικών ομολόγων. Σ αυτο το σημείο χρειάζεται να υπενθυμίσω ότι τα ελληνικά ομόλογα έχουν αγοραστεί με σημαντική έκπτωση σχετικά με την ονομαστική τους αξία ενώ αποπληρώνονται στο 100%.  Τέλος, νομίζω ότι δεν βοηθάει ιδιαίτερα να ξεκινούμε τις συζητήσεις για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρεους με τους ευρωπαίους εταίρους και παράλληλα να αναζητούμε άλλες πηγές χρηματοδότησής του.

H συμμετοχή της Ελλάδας στην τράπεζα των BRICS είναι μια προσπάθεια η οποια αναμφησβήτητα βοηθάει στην διεύρυνση των αναπτυξιακών συνεργασιών και ίσως στην χρηματοδότηση έργων υποδομής. Το θέμα του χρέους όμως είναι εξαιρετικά περίπλοκο για να επιλυθεί στα πλαίσια των BRICS.