Tαξίδι σε Aχαρτογράφητα Nερά

Ταξίδι σε αχαρτογράφητα νερά μοιάζει η πορεία της ελληνικής οικονομίας. Και αυτό γιατί  ακόμα  δεν έχουν διευκρινιστεί οι βασικοί άξονες του οικονομικού χάρτη που πρέπει να ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια καθώς επίσης και των στόχων. Συγκεκριμένα δεν έχει διευκρινιστεί πιο πρέπει να είναι το επίπεδο του δημοσιονομικού πλεονάσματος. Ενώ υπάρχει μια αρχική συμφωνία για δημοσιονομικό πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2018 τελευταία συνειδητοποιήσαμε (?) ότι αυτό είναι ανέφικτο. Πολύ απλά καμμία οικονομία δεν έχει καταφέρει κάτι αντίστοιχο τις τελευταίες δεκαετίες. Πολύ περισσότερο μοιάζει αδύνατο για  οικονομίες οι οποίες έχουν πληγεί από μια μεγάλη ύφεση.

Άγνωστη παραμένει και η τύχη της συζήτησης για το χρέος. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο οι Ευρωπαίοι εταίροι παρακωλύουν οποιαδήποτε ουσιαστική δέσμευση  τους για το θέμα της αναδιάρθρωσης. Αποτέλεσμα  είναι να μην γνωρίζουμε το ύψος των μελλοντικών τοκοχρεωλυσίων καθώς και της συνολικής επιβάρυνσης της οικονομίας.

Οπως γίνεται αντιληπτό τα παραπάνω κάνουν αδύνατη την κατάρτιση του οποιουδήποτε ρεαλιστικού δημοσιονομικού πλάνου για την προσαρμογή της οικονομίας τόσο δε βραχυχρόνια αλλά και σε μακροχρόνιο επίπεδο. Παρενέργεια των παραπάνω είναι και η αδυναμία προσδιορισμού του  χρόνου που η ελληνική οικονομία θα βγεί στις αγορές.  Ακούγεται μόνο ως αστεία η συζήτηση και μόνο επανάκαμψης στις αγορές για μια οικονομία η οποία δεν έχει προσδιορίζει βασικά στοιχεία της μακροοικονομικής της εικόνας.  

Και δεν έφθαναν όλα αυτά, πρόσφατα  και με αφορμή την υπόθεση των ιταλικών τραπεζών προέκυψε και θέμα ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών.   Επομένως  οι τράπεζες συνεχίζουν να αποτελούν έναν σημαντικό λόγο αστάθειας και προβληματισμού για το μέλλον της οικονομίας.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει αμφιβολία ότι   ξεκινάμε να υλοποιήσουμε έναν οδικό χάρτη χωρίς να γνωρίζουμε την κατεύθυνση. Και ενώ οι ευρωπαίοι ευεργέτες μας έχουν κάθε λόγο να μην συγκεκριμενοποιούν αυτό τον οδικό χάρτη μιά κια έτσι αποφεύγουν την συζήτηση για το χρέος  εμείς πάμε να επιλύσουμε ένα πρόβλημα που δεν γνωρίζουμε τις βασικές συντεταγμένες του προβλήματος. Αυτός είναι ο λόγος που διαπιστώνουμε την απουσία ενός στοιχειώδους μακροχρόνιου προγραμματισμού  συνεχίζοντας με αυτόν τον τρόπο το ταξίδι στα αχαρτογράφητα νερά που ξεκινήσαμε πριν εξήμισι χρόνια.