Η Γοητεία των Απλοϊκών Λύσεων

Οι υπεραπλουστεύσεις και οι εύκολες προτάσεις κυριάρχησαν στον πολιτικό διάλογο τα τελευταία χρόνια. Όπως οι αλχημιστές τον μεσαίωνα επαγγέλλονταν την εύκολη μετατροπή των μετάλλων σε χρυσό έτσι και σήμερα περισσεύουν οι προτάσεις για την εύκολη και γρήγορη ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση.

Δυστυχώς το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι εξαιρετικά πιο σύνθετο. Δεν αρκεί η μείωση του δημόσιου τομέα και η φιλικότητα προς το επιχειρηματικό περιβάλλον για να γίνουν επενδύσεις. Ας μην ξεχνάμε ότι  οι  ιδιωτικές επενδύσεις άρχισαν να μειώνονται στην ελληνική οικονομία  αρκετά χρόνια πριν από την κρίση και επιπλέον σε καμμία περίοδο της πρόσφατης ιστορίας η ελληνική οικονομία δεν είχε μεγάλο όγκο ιδιωτικών επενδύσεων. Ακόμα και σε περιόδους μεγάλης ανάπτυξης οι ξένες άμεσες επενδύσεις δεν ξεπέρασαν τα δύο δις. ευρώ.  Άλλωστε  η φιλικότητα και η αγάπη προς τις επενδύσεις δεν αποδεικνύεται με δηλώσεις. Οι επενδύσεις θα πραγματοποιηθούν σε μια χώρα όταν υπάρχουν προοπτικές αύξησης της ζήτησης, όταν υπάρχει η διαθέσιμη ρευστότητα, όταν δεν υπάρχει αποπληθωρισμός, όταν πραγματοποιηθεί η αναδιάρθρωση του χρέους  κ.λ.π. Αν δεν ικανοποιηθούν τα παραπάνω οι δηλώσεις νομιμοφροσύνης στην οικονομία της αγοράς εκεί όπου έχουν ανασταλεί οι βασικές οικονομικές λειτουργίες  μόνο θυμηδία προκαλούν. Η υπεραπλουστευμένη προσέγγιση της πρότασης πολιτικής που ξεκινάει και τελειώνει με το φιλικό προς τις επιχειρήσεις  περιβάλλον δεν μπορεί να εξηγήσει για ποιο λόγο το σύνολο των χωρών της ΕΕ πλήττονται από αναιμική ανάπτυξη ή ακόμα και ύφεση ενώ έχουν διαμορφώσει φιλικές προς τις επενδύσεις πολιτικές?

 Η περαιτέρω μείωση του δημόσιου τομέα αποτελεί αλλά μια απλοϊκή πρόταση για την ανάπτυξη. Οταν κατά κοινή ομολογία σήμερα το ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στις βασικές του λειτουργίες (υγεία, παιδεία, ασφάλεια)                όταν ένας από τους λόγους στραγγαλισμού της αγοράς  είναι η μη πληρωμή των χρωστούμενων του δημόσιου τομέα, αντιλαμβάνεται κανείς το μέγεθος της υπεραπλούστευσης του επιχειρήματος για μείωση του δημόσιου τομέα. Επιπλέον όταν το κύριο θέμα συζήτησης στην ΕΕ είναι η χαλάρωση του συμφώνου σταθερότητας  προκειμένου να βοηθήσει ο δημόσιος τομέας στην έξοδο από την κρίση ακούγεται ως απλοϊκή και τετριμμένη η πρόταση για περιορισμό του δημόσιου.

Οι λύσεις και οι προτάσεις για την ανάπτυξη δεν μπορούν να προκύψουν από τιτιβίσματα και φαϊσμπουκισμούς πολύ περισσότερο από απλοϊκές  λύσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε πρώτο χρόνο  η πολιτική ατάκα και η εύκολη πρόταση   δίνει την δυνατότητα σχηματισμού εντυπώσεων  σε δεύτερο χρόνο όμως αποδεικνύει   την απουσία ενός  συνολικού σχεδίου  για την οικονομία και άγνοια οικονομικών