Τα διδάγματα του παρελθόντος και η προοπτική του μέλλοντος

Πέντε χρόνια ύφεσης είναι πολλά. Κανένας δεν πίστευε ότι θα διαρκέσει τόσο. Όπως όλοι πίστευαν το τέλος στο παραμύθι θα είναι αίσιο και ως δια μαγείας θα βγούμε από την πρωτοφανή κρίση. Δυστυχώς το παραμύθι έχει μόνο δράκο. Δεν υπάρχουν αυτόματοι μηχανισμοί εξόδου από την κρίση ούτε απ ότι φαίνεται σχέδια Μάρσαλ. Ετσι με βεβαιότητα μπορούμε να προβλέψουμε ότι τα πέντε χρόνια μπορούν να γίνουν δεκαπέντε αν δεν κάνουμε ορισμένα πράγματα που θα αναφέρονται στον βραχυχρόνιο και μακροχρόνιο ορίζοντα.
Αμεσα πρέπει να ρυθμιστεί το εξωτερικό χρέος έτσι ώστε το υπόλοιπο μετά την αναδιάρθρωση χρέος να είναι διαχειρίσιμο από τις δυνατότητες του προυπολογισμού και παράλληλα να διαφυλαχθεί το ασφαλιστικό και το τραπεζικό σύστημα. Χάσαμε πολύτιμο χρόνο πιστεύοντας ότι οι πολιτικές φαιδρότητες και επικοινωνιακές επιπολαιότητες θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις. Μόλις πρόσφατα αντιληφθήκαμε την σκληρή πραγματικότητα που λέει ότι πρέπει με σοβαρότητα να δούμε το πρόβλημα και να λησμονήσουμε την εποχή των πιστολιών και των περιστρόφων από την Γερμανία και των σφαιρών από την Γαλλία.

Για την χάραξη της μακροχρόνιας πολιτικής πάνω απ όλα πρέπει να διδαχθούμε από τα λάθη του παρελθόντος και να αποφύγουμε την επανάληψη των αδιέξοδων πολιτικών. Ο μεγάλος δημόσιος τομέας στην Ελλάδα υπήρξε αναποτελεσματικός και μας οδήγησε σε μια συσσώρευση ελλειμμάτων που τροφοδότησαν το δημόσιο χρέος. Η κομματικοποίηση της δημόσιας διοίκησης που υιοθετήθηκε σαν βασική κυβερνητική συνιστώσα τόσο την δεκαετία του 1980 όσο και πρόσφατα με την Κυβέρνηση Παπανδρέου οδήγησε στην παντελή ακύρωση του συνόλου των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της δημόσιας και της ιδιωτικής ζωής.
Χωρίς ταμπού και στερεότυπα πρέπει να αντιληφθούμε και μείς ότι οι νέες θέσεις εργασίας θα προέλθουν αποκλειστικά από τον ιδιωτικό τομέα. Η αύξηση του περιφερειακού εισοδήματος θα πραγματοποιηθεί ή από τις ιδιωτικές επενδύσεις ο δημόσιος τομέας και η τοπική αυτοδιοίκηση θα περιορισθούν στην διαχείριση των δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών. Απ ότι φαίνεται από δώ και πέρα δεν είναι κανένας διατεθειμένος να καλύπτει τα ελλείμματά μας. Πλέον θα ζούμε με αυτά που αποδίδουμε στο δημόσιο με την άμεση και την έμμεση φορολογία. Με άλλα λόγια πρέπει να προετοιμαστούμε για την μείωση της δημόσιοας λειτουργίας κατά 20 δις ευρώ περίπου με ότι αυτό συνεπάγεται.
Το 2012 θα είναι έτος δομικών αλλαγών τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ε.Ε. ας ελπίζουμε ότι πολύ γρήγορα θα αφήσουμε πίσω μας τις κακές συνήθειες του παρελθόντος, ιδιαίτερα του πρόσφατου, και θα μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε την αποφυγή της οικονομικής και κοινωνικής χρεοκοπίας αλλά την παραμονή της χώρας στην ΟΝΕ.