Μνημόνιο 3

Μνημόνιο 3 με την έννοια που γνωρίζουμε τα μνημόνια δεν πρόκειται να υπάρξει. Και αυτό γιατί πολύ απλά δεν χρειάζεται να υπάρξουν πλέον δημοσιονομικά προγράμματα περιστολής. Κάποια στιγμή θα εφαρμοσθούν  τα εναπομείναντα μέτρα του μνημονίου 2 και τίποτα παραπάνω. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται πολύ κοντά σε έναν ισοσκελισμένο προυπολογισμό επομένως για ποιο λόγο να ληφθούν νέα μέτρα. Ούτως ή άλλως τα χρέη είναι τόσο μεγάλα που δεν καλύπτονται με δημοσιονομικά πλεονάσματα.

Υπάρχει και κάτι άλλο δεδομένο ότι η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να βγεί στις αγορές πρίν το 2020. Αρα το πρόβλημα είναι ποιος θα καλύπτει τα 71,6 δις ευρώ σε τοκοχρεωλύσια (δεν υπολογίζω τα έντοκα γραμμάτια).

Επειδή αποκλείουμε το ενδεχόμενο της μη πληρωμής το πιο πιθανό είναι να πληρωθούν από του ευρωπαίους εταίρους. Το ερώτημα είναι τι θα δώσουμε εμείς ως αντιπαροχή σ αυτούς που θα πληρώνουν τα χρέη. Το παραμύθι περί ευρωπαικής αλληλεγγύης δεν μας πείθει πια και πρέπει να ψάξουμε καλά τι θα πουλήσουμε.

Τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα διότι στην καλύτερη περίπτωση τα περιουσιακά στοιχεία που έχουν αποτιμηθεί ανέρχονται σε 40δις. Το κενό είναι μεγάλο. Αυτό είναι το πραγματικό χρηματοδοτικό κενό. Η οποιαδήποτε άλλη συζήτηση για το αν πραγματικά έχουμε δημοσιονομικό πλεόνασμα ή όχι στην ουσία αποπροσανατολίζει την συζήτηση  χωρίς να  παρέχει λύση στο πραγματικό χρηματοδοτικό κενό. Αρα το μνημόνιο 3 δεν θα αφορά περικοπές αλλά αντιπαροχές.