Αποπληθωρισμός και Αρνητικά Πραγματικά Επιτόκια

Θεωρώ το θέμα των αρνητικών πραγματικών επιτοκίων και του αποπληθωρισμού την πραγματική βραδυφλεγή βόμβα που μπορεί να οδηγήσει στην διάλυση την Ε.Ε. Και αυτό γιατί η κοινή νομισματική πολιτική αποτελεί τελικά τον ακρογωνιαίο λίθο της Ε.Ε. Το ευρωπαϊκό όραμα δεν βρήκε πουθενά μεγαλύτερη ολοκλήρωση από την νομισματική πολιτική. Το τελευταίο όμως χρονικό διάστημα φαίνεται ότι αυτός ο βασικός πυλώνας να καταρρέει εφ’ όσον σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής υπηρεσίας  τον Μάρτιο του 2014 πέντε από τις δεκαοκτώ χώρες  (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Κύπρος, Σλοβακία)  της ΟΝΕ παρουσιάζουν  αποπληθωρισμό ενώ  άλλες οκτώ  (Γαλλία, Ιταλία, Ιρλανδία, Ολλανδία, Λουξεμβούργο,  Λετονία, Εσθονία, Σλοβενία)  κινούνται στην περιοχή του μηδενός. Επομένως από το σύνολο των δεκαοκτώ χωρών οι δεκατρείς  έχουν άμεση ανάγκη όχι μόνο επεκτατικής νομισματικής πολιτικής αλλά και μέτρων αντισυμβατικής νομισματικής πολιτικής προκειμένου να ενισχυθεί ο πληθωρισμός. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον αυτής της συζήτησης παρουσιάζεται στις χώρες που πλήττονται από ύφεση βρίσκονται σε μνημόνιο και δεν μπορούν να εφαρμόσουν ούτε επεκτατική δημοσιονομική πολιτική λόγω του χρέους.  Ενας άλλος αριθμός χωρών (Γερμανία, Αυστρία, Φινλανδία) κινείται λίγο πιο κάτω από τα όρια της πληθωριστικής στόχευσης της ΕΚΤ δηλαδή στο 2%.  Επομένως καμία χώρα δεν παρουσιάζει πληθωρισμό μεγαλύτερο από το όριο του 2%.

Το αξιοπερίεργο είναι ότι η ΕΚΤ σχεδιάζει την νομισματική πολιτική της με έναν άκρως συμβατικό τρόπο φοβούμενη τις πληθωριστικές (???). Ο σχεδιασμός αυτός όμως όταν τα επιτόκια κινούνται στο όριο του μηδενός έχει αρνητικές  επιπτώσεις  στην διαδικασία εξόδου από την κρίση και μειώνει τους βαθμούς ελευθερίας της οικονομικής πολιτικής.     

Όπως φαίνεται από τα δημοσιευμένα στοιχεία  οι χώρες επτά χώρες (Πορτογαλία,Ισπανία,Ελλάδα,Ιρλανδία,Κύπρος Σλοβακία,Εσθονία)παρουσιάζουν αρνητικά επιτόκια. Χρειάζεται να υπενθυμίσουμε ότι σ αυτή την περιοχή (των αρνητικών επιτοκίων ακυρώνεται το οποιοδήποτε μέτρο οικονομικής πολιτικής και αποτελεί terra incognito για τον οικονομικό  σχεδιασμό. Τα αρνητικά πραγματικά επιτόκια και ο αποπληθωρισμός εντείνουν την κρίση αναβάλλοντας την κατανάλωση και την επένδυση για μεταγενέστερο χρονικό διάστημα. Γίνεται αντιληπτό ότι μια χώρα που έχει ασθενή εξαγωγική βάση και παράλληλα οι επενδύσεις και η κατανάλωση είναι περιορισμένες έχει παγιδευτεί σε μια μακροχρόνια στασιμότητα. Στην περίπτωση των αρνητικών επιτοκίων καθίσταται και μη επικερδής η αποταμίευση εφόσον ο αποταμιευτής αντιλαμβάνεται πολύ γρήγορα ότι πραγματοποιείται ένας αποθησαυρισμός  των καταθέσεών του (λαμβάνοντας αρνητικό επιτόκιο) και οδηγεί τελικά σε μείωση της αγοραστικής του δύναμης.

Δεκατρείς  από τις δεκαοκτώ χώρες μέλη της ΟΝΕ υφίστανται το μεγάλο κόστος της κοινής νομισματικής πολιτικής έχοντας ως πρώτη προτεραιότητα την εξυπηρέτηση του κοινού ευρωπαϊκού  οράματος. Η συντήρηση και η υπηρέτηση αυτού  του οράματος όμως δεν μπορεί να γίνεται  επι μακρόν με ένα τεράστιο κοινωνικό κόστος. Η αδυναμία προσαρμογής της νομισματικής πολιτικής σε συνδυασμό με την περιοριστική δημοσιονομική πολιτική πολύ σύντομα θα οδηγήσει μεγάλο μέρος των ευρωπαίων πολιτών να προβληματιστούν για την ορθότητα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.