Οι Αποκαλύψεις των Καννών

Η αποκάλυψη των  γεγονότων και του παρασκηνίου της συνόδου των  Καννών  επιβεβαιώνουν αυτά που όλοι έχουμε αρχίσει να καταλαβαίνουμε.  Ότι δηλαδή η αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης υλοποιηθηκε  με μια πολιτική που είχε σαν κυρίαρχο, αν όχι μοναδικό,  κριτήριο την αντιμετώπιση των ευρωπαικών θεμάτων  και λιγότερο των ελληνικών προβλημάτων. Και απ’ότι φαίνεται  συνεχίζεται αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης. Η παραπάνω διαπίστωση φαίνεται ξεκάθαρα είτε αποφασίσουμε να αναλύσουμε  την  νομισματική πολιτική  (νομισματική χαλάρωση ή μείωση των επιτοκίων)  ή την συναλλαγματική πολιτική  (υποτίμησης του ευρώ) ή  την αύξηση του πληθωρισμού. Ακόμα περισσότερο επηρεάζει την συζήτηση για την αλλαγή της Συνθήκης του Μααστριχτ. Άλλη είναι η συνθήκη που θέλουν τα κράτη μέλη που πλήττονται από την κρίση και άλλη τα κράτη που γνωρίζουν ανάπτυξη και μοναδικό τους μέλημα είναι η δημοσιονομική ισορροπία.

 Για την κατανόηση των παραπάνω επιχειρημάτων ας δούμε το παρακάτω ενδεικτικό παράδειγμα.  Η  ΕΚΤ διαμορφώνει τα επιτόκια σύμφωνα με τον κανόνα του Taylor λαμβάνοντας υπόψη τον πληθωρισμό και την ανεργία. Το 2013 ο πληθωρισμός και η ανεργία στην Γερμανία και μεσοσταθμικά στις χώρες του ευρωπαϊκού  νότου κινήθηκε στα παρακάτω επίπεδα:  

                             Πληθωρισμός                                Ανεργία

-----------------------------------------------------!------------------------------------

Γερμανία             0,9                                                        5,1

-----------------------------------------------------!------------------------------------

Club Med            -0,54                                                    19,5

-----------------------------------------------------!------------------------------------

To ερώτημα που τίθεται είναι τελικά η ΕΚΤ θα προσδιορίσει το παρεμβατικό επιτόκιο λαμβάνοντας υπόψη τον πληθωρισμό και την ανεργία της Γερμανίας ή τις μεσοσταθμικές επιδόσεις του μεσογειακού club; Μια άλλη εναλλακτική θα μπορούσε να είναι ο μέσος όρος των παραπάνω. Αλλά είναι τόσο μεγάλες οι διαφορές που ο καθορισμός των επιτοκίων λαμβάνοντας υπόψη τον μέσο όρο θα δυσαρεστήσει τελικά και τους δύο.

 Τελικά βέβαια η ΕΚΤ θα καθορίσει τα επιτόκια σύμφωνα με τις επιδόσεις της γερμανικής οικονομίας.  Και κατά την γνώμη μου αυτό είναι λογικό αν σκεφτούμε ότι η ελληνική οικονομία συνεισφέρει με μόλις 1,5% στην διαμόρφωση του ευρωπαικού ΑΕΠ. Αυτό όμως  το οποίο δεν είναι λογικό είναι να συνεχίζουμε εμείς να περιμένουμε ότι με αυτό τον τρόπο της πολιτικής θα αντιμετωπιστούν τα σοβαρά θέματα της ελληνικής κρίσης.

Τα γεγονότα των Καννών αποκαλύπτουν όμως και κάτι ακόμα πιο σημαντικό.  Οι αμερικάνοι συνεχίζουν να έχουν καλύτερα αντανακλαστικά αλλά και καλύτερη αντίληψη της οικονομικής πραγματικότητας σε σχέση με τους ευρωπαίους. Τα γραφόμενα του Γκάιτνερ, στον βαθμό που απεικονίζουν την πραγματικότητα, δείχνουν  μια Ε.Ε. η οποία διολισθαίνει εύκολα στις απλές λύσεις.

Το τελευταίο  δίδαγμα που συνάγεται από την σύνοδο των Καννών και όλο το παρασκήνιο είναι ότι χρειαζόμαστε  περισσότερη Ευρώπη ή λιγότερη Ευρώπη πάντως  η ίδια Ευρώπη δεν έχει μέλλον. Οσο μεγάλοι και αν είναι οι όρκοι πίστης στο ευρωπαικό όραμα και όσο δηκτικός είναι ο  εξορκισμός των ευρωσκεπτικιστών η οικονομική πραγματικότητα συνεχίζει να είναι αδυσώπητη.