Εξήγηση στην Εμμονή του ΔΝΤ για τα Επιπρόσθετα Μέτρα

Τα πάντα έχουν μια εξήγηση πολύ περισσότερο τα οικονομικά. Μας ξάφνιασε η ανεξήγητη εμμονή του ΔΝΤ για τα επιπρόσθετα μέτρα. Πολλοί την θεώρησαν ως μια ουσιαστική πολιτική παρέμβαση άλλοι ως μέρος συνωμοσίας.

Μέρα με την ημέρα όμως η υπόθεση ξεκαθαρίζει και σχετίζεται με την αναδιάρθρωση του χρέους.

Όπως έχουμε επανειλημμένα τονίσει από αυτό το blog το δημόσιο χρέος είναι πολύ δύσκολο να αναδιαρθρωθεί μετά την καταστροφική μετατροπή του τον Μάρτιο του 2012 σε δημόσιο. Μπορεί να αναδιαρθρωθεί μόνο το ιδιωτικό χρέος. Αρα για να γίνει η οποιαδήποτε παρέμβαση στο ελληνικό χρέος πρέπει να ξαναγίνει ιδιωτικό. Δηλαδή να επαναγορασθούν τα ελληνικά ομόλογα από ιδιώτες, funds, τράπεζες κ.λ.π. Αγοράζει κανείς σ’ αυτή την φάση ελληνικά ομόλογα παρόλο που διαπραγματεύονται στο 55% της αξίας τους. Η απάντηση είναι όχι. Πότε θα μπορούν αυτά τα ομόλογα και άλλα πολλά ομόλογα της Ελληνικής Δημοκρατίας να αγορασθούν; Όταν θα αυξηθεί η αξία τους. Και πότε αυξάνεται η αξία του ομολόγου;  Oταν είναι σίγουρη η εξυπηρέτησή του και η τελική αποπληρωμή του. Και πότε είναι βέβαιη η εξυπηρέτησή του και αποπληρωμή του ομολόγου; Όταν υπάρχουν μεγάλα δημοσιονομικά πλεονάσματα τα οποία είναι νομοθετικά κατοχυρωμένα. Αυτός είναι και ο λόγος που το ΔΝΤ επιμένει για κατοχυρωμένα δημοσιονομικά πλεονάσματα. Το ΔΝΤ γνωρίζει καλύτερα ότι διατηρήσιμα δημοσιονομικά πλεονάσματα του 3,5% του ΑΕΠ δεν έχουν υπάρξει και δεν μπορούν να υπάρξουν ούτε από την Β. Κορέα. Εκτός αν συνοδεύονται από συγκεκριμένες δεσμεύσεις του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Τότε μόνο μπορεί το ΔΝΤ αλλά και οι Ευρωπαίοι εταίροι να απευθυνθούν σε τράπεζες για την επαναγορά των ελληνικών ομολόγων και την αναδιάρθρωση του χρέους. Τόσο απλά.