H απόφαση του ΕG τερμάτισε ουσιαστικά ένα φετίχ της ελληνικής και ευρωπαϊκής πολιτικής που
σχετίζονταν με την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Κλείνει
οριστικά με αυτόν τον τρόπο μια μακρά περίοδος (ξεκίνησε τον
Μάρτιο 2012) και κατά την οποία καταβλήθηκαν συντονισμένες προσπάθειες να
πείσουν εαυτούς και αλλήλους ότι το χρέος είναι βιώσιμο. Αυτή η πολιτική
κατάφερνε να εξαιρεί το θέμα του χρέους από τις διαπραγματεύσεις
πολλαπλασιάζοντας τα αδιέξοδα. Αυτό που περιμένουμε είναι να δούμε
την εξειδίκευση αυτής της απόφασης για την ελάφρυνση του χρέους.
Η μετατροπή του χρέους από δημόσιο σε
ιδιωτικό ως απαραίτητη προϋπόθεση για την αναδιάρθρωση του απαιτεί και ένα πολύ
ασφαλές δημοσιονομικό οδικό χάρτη. Ετσι οι δημοσιονομικές επιδόσεις της
οικονομίας ‘ασφαλίζονται’ με τον δημοσιονομικό ρυθμιστή ο οποίος έχει
θεσπιστεί με τον Ν. 4070/2014 κεφ. Γ, άρθρα 33-41.
Οι δημοσιονομικοί στόχοι όπως
συμφωνήθηκαν στο EG ακόμα και αν
αποτράπηκαν επιπρόσθετα μέτρα πολύ δύσκολα θα επιτευχθούν αν δεν
υπάρξει ανάπτυξη και ενίσχυση του διαθέσιμου εισοδήματος. Η ποσοτική χαλάρωση,
η επιστροφή των κερδών των ομολόγων από την ΕΚΤ, το σχέδιο Γιούνκερ
πρέπει να συνδυαστούν με ουσιαστικές πολιτικές και ρεαλιστικές παρεμβάσεις για
την προσέλκυση των επενδύσεων. Αν συνδυαστούν λοιπόν αφενός η ελάφρυνση του
χρέους με την αναπτυξιακή πολιτική τότε είναι σίγουρο ότι δεν θα χρειαστεί ο
δημοσιονομικός ρυθμιστής και μπορούμε πλέον να ελπίζουμε ότι θα λάβει
τέλος η επταετής περιπέτεια της ελληνικής οικονομίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Με ενδιαφέρει η άποψή σας