Ο ρόλος του κράτους και η έκταση του δημόσιου τομέα συνεχίζει να αποτελεί το κεντρικό θέμα του δημόσιου διαλόγου. Αυτή η συζήτηση διεξάγεται με αρκετή ένταση τα τελευταία είκοσι χρόνια και απ’ ότι φαίνεται θα συνεχίσει για πολύ ακόμα. Οι ιδεολογικές προσεγγίσεις είναι γνωστές και δεν χρειάζεται να τις επαναλάβω. Αυτό που δεν είναι γνωστό σχετίζεται με την διαπίστωση ότι η ελληνική οικονομία σε περιόδους κρίσης χρειάζεται ένα αποτελεσματικό και ισχυρό κρατικό μηχανισμό προκειμένου να μπορέσει να εξέλθει από την πρωτοφανή ύφεση και να γνωρίσει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς με την διαπίστωση ότι στην ελληνική οικονομία δεν υπάρχουν οι αυτόματοι μηχανισμοί που θα μπορούσαν να βγάλουν την οικονομία από την κρίση. Τα προσδοκώμενα για την ανάπτυξη που θα προέλθουν από την ξαφνική αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων ή την προσέλκυση των ξένων άμεσων επενδύσεων ή τέλος την πράσινη ανάπτυξη περισσότερο ακούγονται ως ευχές και λιγότερο ως ρεαλιστικές προβλέψεις.
Σε περίοδο κρίσης λοιπόν χρειαζόμαστε ένα ισχυρό και αποτελεσματικό κράτος προκειμένου να μπορέσει να υποστηρίξει τις παραγωγικές δραστηριότητες, να επιδοτήσει επενδύσεις, ακόμα και να προστατέψει την εγχώρια παραγωγική δραστηριότητα, να ασκήσει κλαδική πολιτική να αποτρέψει την δημιουργία μονοπωλιακών μορφών οργάνωσης της αγοράς να τροφοδοτήσει την ενεργό ζήτηση και να υποστηρίξει την ρευστότητα.
Ας αφήσουμε τις ιδεολογικές μας αναζητήσεις και τοποθετήσεις για μεταγενέστερο χρονικό διάστημα. Αναμφισβήτητα πρέπει να δημιουργήσουμε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο της ελληνικής οικονομίας με έναν ανταγωνιστικό ιδιωτικό τομέα. Αυτό όμως θα απαιτήσει σημαντικό χρονικό διάστημα. Βραχυπρόθεσμα η αντιμετώπιση της κρίσης απαιτεί ρεαλιστική πολιτική μακριά από στερεότυπα και ιδεολογικές αγκυλώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Με ενδιαφέρει η άποψή σας