Γαλλικές Εκλογές, Υπέρβαση των Παραδοσιακών Διαχωριστικών

'Οπως πάντα έτσι και τώρα οι  γαλλικές εκλογές έχουν  μεγάλη απήχηση στην διαμόρφωση του πολιτικού κλίματος της ΕΕ. Λόγω των ιδιαιτεροτήτων εντός και εκτός Γαλλίας οι επικείμενες εκλογές και τα επιχειρήματα που θα αναπτυχθούν αναμένεται να έχουν καθοριστικές επιδράσεις.

Πρέπει να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά  από την εγκαθίδρυση  της  Πέμπτης  Γαλλικής Δημοκρατίας που η αναμέτρηση δεν θα διεξαχθεί μεταξύ ενός σοσιαλιστή υποψήφιου και ενός δεξιού ή κεντροδεξιού. Οι εκλογές θα διεξαχθούν μεταξύ της  Marine Le Pen της χαρισματικής προσωπικότητας που ηγείται του Εθνικού Μετώπου και του Εmmanuel  Macron του τεχνοκράτη ηγέτη της φιλελεύθερης κίνησης  En March η οποία δημιουργήθηκε μόλις τον περασμένο χρόνο.

Οι γαλλικές εκλογές διεξάγονται καταγράφοντας τον μεγαλύτερο δείκτη απαισιοδοξίας μεταξύ των Γάλλων. Σε μια πρόσφατη έρευνα το 81% πιστεύει ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν χειρότερα ενώ μόλις το 3% ελπίζει ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες. Παράλληλα το ¼ των νέων   είναι άνεργοι ενώ από τους  υπόλοιπους οι περισσότεροι  εργάζονται σε δουλειές μερικής απασχόλησης. Επιπλέον  το 80% των νέων θέσεων εργασίας είναι βραχυχρόνιες θέσεις με συμβάσεις  μόλις για ένα μήνα. Εχει ενδιαφέρον να επισημανθεί ότι  το 2002 η αγοραστική δύναμη των Γάλλων ήταν ίση με αυτή των Γερμανών. Σήμερα οι Γερμανοί πολίτες παρουσιάζουν μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη κατά 20%. Τέλος, από το 2015 η Γαλλία έχει κηρυχθεί  σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης λόγω των τρομοκρατικών επιθέσεων πέντε φορές.

Σε αυτό το περιβάλλον διεξάγεται ο πολιτικός αγώνας και έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι οι δύο αντίπαλοι  διαγνώσκουν  διαφορετικά τα αίτια της κρίσης και ως εκ τούτου προτείνουν διαφορετικές λύσεις. Η ανεργία και οι προτεινόμενες πολιτικές αντιμετώπισης της κρίσης καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού τους λόγου. Δεδομένου ότι οι Γάλλοι απέρριψαν  το ευρωπαικό σύνταγμα το 2005 και σήμερα  στην συντριπτική τους  πλειοψηφία  βλέπουν με μεγάλο προβληματισμό το μέλλον της ΕΕ και οι δύο υποψήφιοι τοποθετούνται κριτικά απέναντι στην ΕΕ.

Η Μ. Le Pen  αφού  πέτυχε την κοινωνική αποδοχή ενός κινηματικού και ριζοσπαστικού  κόμματος σταθεροποιεί την επιρροή του Εθνικού Μετώπου στην γαλλική κοινωνία  έχοντας σχεδόν διπλάσια δύναμη από τους σοσιαλιστές.  Υπόσχεται την έξοδο της Γαλλίας από το ευρώ  προτείνοντας σχετικό δημοψήφισμα. Επενδύει στην  εσωστρέφεια της γαλλικής κοινωνίας αποστασιούμενη από το αντισημιτικό παρελθόν του Εθνικού Μετώπου όχι όμως και από τον αντιμεταναστευτικό λόγο.

Αντίθετα ο Ε. Μacron υποστηρίζει το ‘άνοιγμα’ της γαλλικής αγοράς. Υπόσχεται ότι  οι μεταρρυθμίσεις, η ενίσχυση του ανταγωνισμού και το διεθνές εμπόριο θα κάνουν  την Γαλλία πιο πλούσια δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας. Προβάλλει το τεχνοκρατικό του προφίλ  και   ενισχύει τον ευρωπαικό προσανατολισμό της Γαλλίας έχοντας μεγάλη απήχηση στα δυναμικά αστικά κέντρα. Αποδέχεται την αναγκαιότητα  υποδοχής   μεταναστών αποδίδοντας μεγάλη έμφαση στην ασφάλεια.

Το σημαντικό είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις οι υποστηρικτές των υποψήφιων υπερβαίνουν τις παραδοσιακές κομματικές ετικέτες.  

Διαμορφώνονται κατ αυτόν τον  τρόπο δύο νέα πολιτικά αφηγήματα που δεν αντλούν επιχειρήματα από τις παραδοσιακές πηγές αντιπαράθεσης της γαλλικής κοινωνίας.  Ανεξάρτητα ποιός θα κερδίσει την 7η Μαίου ο γαλλικός πολιτικός λόγος αναμένεται να έχει επιδράσεις σε όλες τις μεταγενέστερες εκλογές στην Ευρώπη.