Η Καθαρή Έξοδος και η Σύγχυση των Εννοιών

Είναι αλήθεια ότι με το περιεχόμενο και το νόημα των λέξεων (ιδιαίτερα των οικονομικών ) έχουμε ένα μικρό πρόβλημα. Τα τελευταία χρόνια σε πολλές περιπτώσεις,  για τις τρέχουσες ανάγκες, αλλάξαμε το νόημα των λέξεων. Ετσι μπόρεσαν πολύ πιο εύκολα να    προσαρμοστούν οι λέξεις στα δεδομένα. Βαφτίσαμε την λιτότητα μεταρρυθμίσεις και την μείωση των μισθών και συντάξεων εκσυγχρονισμό.

Μετά απ’ όλ’ αυτά είναι λογικό να συνεχίζει να  υπάρχει μια σύγχυση σχετικά με τις έννοιες. Η τελευταία μεγάλη σύγχυση έχει να κάνει με την φράση ‘καθαρή έξοδος’.  Αν ξεπεράσουμε το γεγονός ότι σήμερα ο καθένας μπορεί να προσδίδει οποιαδήποτε έννοια στις λέξεις  η καθαρή ή η μη-καθαρή έξοδος ενός κράτους στις διεθνείς αγορές σχετίζεται με την δυνατότητα μιας χώρας  να αποπληρώνει εγκαίρως τις υποχρεώσεις της (τοκοχρεωλυτικές δόσεις)  χωρίς να απαιτείται η συνδρομή κάποιου άλλου εθνικού ή υπερεθνικού οργανισμού. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση απαιτούνται γραμμές χρηματοδότησης.  Πρέπει να αναφερθεί ότι οι γραμμές χρηματοδότησης συνοδεύονται και από τα προγράμματα δημοσιονομικής συμμόρφωσης που εξασφαλίζουν τις μελλοντικές  αποπληρωμές. Αν υποθέσουμε ότι εγγυητής και ανάδοχος των ομολόγων είναι το ΔΝΤ τότε  εγγυάται ότι στην περίπτωση που δεν βρεθούν αγοραστές των ομολόγων θα αναλάβει να τα αγοράσει σε μια συμφωνημένη τιμή. Τον ρόλο αυτό θα μπορούσε να τον παίξει κάλλιστα και ο ESM. Τότε διαπιστώνεται η μη καθαρή έξοδος. Στην περίπτωση της Ελλάδας δεν υπάρχει τέτοια συμφωνία ούτε υπάρχει η πρόβλεψη για την δημιουργία ανοιχτής γραμμής χρηματοδότησης από κάποιο φορέα.

Ας ανατρέψουμε όμως τον τρόπο προσέγγισης και ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα βγαίνει  στις αγορές τον Σεπτέμβριο του 2018 με μια αποτυχημένη έξοδο. Αμέσως μετά η αξία των πολλών  δις.  ομολόγων που έχουν στα χαρτοφυλάκια τους ο ESM, η κεντρική τράπεζα της Γερμανία κ.λ.π θα μειωθεί κατακόρυφα. Ο κίνδυνος της διασποράς της κρίσης είναι υπαρκτός αλλά και ανεπιθύμητος από την ΕΕ.  Επειδή όλα αυτά είναι γνωστά στους ευρωπαίους ευεργέτες μας έχουν προνοήσει για την δημιουργία ενός  μαξιλαριού από αδιάθετα κονδύλια των μνημονίων ύψους 30δις.   Επιπλέον θα εξασφαλίσουν την διάθεση των ελληνικών ομολόγων στις ελληνικές τράπεζες ίσως και στα ασφαλιστικά  ταμεία.   

Η παραπάνω επιχειρηματολογία φαίνεται να γίνεται αποδεκτή και από τις αγορές. Σήμερα οι αποδόσεις των ομολόγων διαφορετικών λήξεων  μοιάζουν να προεξοφλούν την καθαρή έξοδο.  Σ’ αυτό το σημείο θα έπρεπε να υπάρχει μια ουσιαστική σύγκλιση (κοινωνική και πολιτική. Η έξοδος στις αγορές δεν αφορά  τους ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ αλλά την δυνατότητα επανάκαμψης της Χώρας στις αγορές. Το γεγονός αυτό  ξεπερνά την πολιτική αντιπαράθεση μια και αφορά την επιβίωση της Χώρας.