HABEMUS BREXIT

Οι εξελίξεις στο Ηνωμένο Βασίλειο είχαν πάντα μια καθοριστική απήχηση στην διαμόρφωση των πολιτικών της Ευρώπης. Ο  Keynes την δεκαετία του 1930 διαμόρφωσε το βασικό πλαίσιο της οικονομικής πολιτικής για την αντιμετώπιση των κρίσεων και εισήγαγε την έννοια της μακροοικνομίας.  Αργότερα το 1945  ο Cl. Attlee νικώντας τον W. Churchill   καθιέρωσε το κρατικό παρεμβατισμό ως κυρίαρχη πολιτική και ως  αναγκαιότητα για την ανοικοδόμηση της μεταπολεμικής Ευρώπης. Το 1979 η Μ. Thatcher έφερε στο προσκήνιο το υπόδειγμα της ελεύθερης οικονομίας αλλάζοντας την κυρίαρχη ιδεολογία στην κοινωνική και οικονομική οργάνωση αλλά και τον τρόπο σκέψης των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες απλά ακολουθούσαν άλλες με μεγαλύτερη και άλλες με μικρότερη χρονική καθυστέρηση.

H θριαμβευτική νίκη του  B. Johnson και το Brexit έρχεται σε μια  κομβική εποχή για την ΟΝΕ και την ΕΕ και αναμένεται να παράγει άμεσα αποτελέσματα στην πολιτική σκηνή της γηραιάς ηπείρου.

Το αποτέλεσμα των Βρετανικών εκλογών ακυρώνει το επιχείρημα ότι δεν είναι θεσμικά εφικτή η απομάκρυνση μια Χώρας από την ΕΕ. Ατακτα ή τακτικά το Ηνωμένο Βασίλειο πολύ σύντομα θα υποκαταστήσει τις εμπορικές και λοιπές οικονομικές  σχέσεις του με την ΕΕ με διήμερης-διακρατικές  συμφωνίες.

Τα ποσοστά της νίκης του B. Johnson Γελοιοποιούν την επιχειρηματολογία πολλών μέσων μαζικής ενημέρωσης  της ηπειρωτικής Ευρώπης περί έλλειψης τροφίμων, ζάχαρης και ειδών πρώτης ανάγκης στην αγορά της Βρετανίας και του επακόλουθου προβληματισμού των Άγγλων. Προβληματισμός ο οποίος θα οδηγούσε σε ακύρωση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος.  

Σε μια οικονομική ένωση όπου απέτυχε να νομιμοποιήσει με δημοψηφίσματα την συνθήκη του Μαάστριχτ και την συνθήκη της Λισαβόνας δίνει μαθήματα δημοκρατίας και σεβασμού των δημοψηφισμάτων. Το αποτέλεσμα των εκλογών της 12^ης  Δεκεμβρίου στην  παλαιότερη συνταγματική δημοκρατία (Μagna Charta 1215)  νουθετεί  τις άλλες χώρες σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπίζονται τα δημοψηφίσματα.

Τέλος, βάζει με βίαιο τρόπο στο προσκήνιο του ευρωπαϊκού διαλόγου δύο θέματα  που αναμένεται  να προκαλέσουν αναταράξεις στις πολιτικές ισορροπίες στην ΕΕ. Το μεταναστευτικό και το κόστος από την εφαρμογή των ενιαίων πολιτικών.   

 Το 2020 θα είναι έτος καμπής για την ΕΕ. Οι Εγγλέζοι είχαν πολύ λιγότερους λόγους να αποχωρήσουν από την ΕΕ συγκρινόμενοι με τους Ιταλούς και τους Γάλλους.  Η υφιστάμενη δομή της ΕΕ και της ΟΝΕ δεν φαίνεται ικανή να αποτρέψει τα διαλυτικά φαινόμενα.