H κρίση ρευστότητας του τραπεζικού τομέα το καλοκαίρι του 2007 πολύ γρήγορα αποδείχθηκε ότι πρόκειται περί μιας κρίσης πιστοληπτικής ικανότητας του συνόλου του χρηματοπιστωτικού συστήματος με ευρύτερες επιπτώσεις στην οικονομία. Στην αναφερόμενη κρίση αντιλαμβάνεται κανείς ότι το πρόβλημα δεν αφορούσε μόνο τη ρευστότητα, αλλά ήταν κυρίως ένα πρόβλημα της ικανότητας της τράπεζας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Σήμερα είναι γεγονός ότι υπάρχουν χιλιάδες νοικοκυριά τα οποία δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνεια τους και παράλληλα το ποσοστό των κατασχέσεων συνεχώς αυξάνεται. Η αδυναμία εξυπηρέτησης προκαλεί τεράστιες ζημίες στις τράπεζες και κατά συνέπεια υπάρχει μια κρίση φερεγγυότητας και κρίση πιστότητας. Και για αυτό το λόγο η κρίση των στεγαστικών δανείων δεν έχει σχέση με την κατάσταση της κρίσης του 1998 όταν κατέρρευσε το Long Term Capital Management. Σε δεύτερο χρόνο η πιστωτική κρίση φέρνει στην επιφάνεια τη μεγάλη κρίση ρευστότητας, αφού οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί έχουν αδυναμία να αντιστοιχούν στοιχεία του ενεργητικού και του παθητικού.
Η παραπάνω κρίση ήταν λογικό να επηρεάσει καταρχήν την οικονομία των ΗΠΑ και κατ’ επέκταση τη συναλλαγματική ισοτιμία του δολαρίου έναντι του ευρώ αλλά και των άλλων νομισμάτων. Οι αγορές συναλλάγματος είχαν προεξοφλήσει αρκετό χρονικό διάστημα πριν γίνουν αντιληπτά τα αποτελέσματα της κρίσης των subprime, αποδυναμώνοντας το δολάριο και στέλνοντας μηνύματα ενίσχυσης άλλων νομισμάτων. Φαίνεται ότι το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα η συναλλαγματική ισοτιμία του δολαρίου θα καθορίζεται από τις εξελίξεις στο θέμα των subprime και την πορεία του τραπεζικού τομέα.
Παράλληλα και μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να επηρεάζεται ο ευρωπαϊκός τραπεζικός τομέας και η ευρωπαϊκή οικονομία να διέρχεται μια πιο ήπια μορφή ύφεσης. Το γεγονός ότι το ευρώ επιλέγεται κάθε μέρα και περισσότερο ως αποθετικό νόμισμα μεγάλων τραπεζών και επενδυτικών ταμείων έρχεται να συμβάλλει στην αύξηση της ζήτησης του ευρωπαϊκού νομίσματος και στην περαιτέρω ενίσχυσή του.
Το ΔΝΤ εκτιμά ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης της διεθνούς οικονομίας για το 2008 θα προσεγγίσουν το 3,5%. Δεδομένου ότι οι ισχυρές οικονομίες του πλανήτη θα συμβάλλουν με μικρά ποσοστά στην προαναφερόμενη ανάπτυξη γίνεται αντιληπτό ότι αυτή θα τροφοδοτηθεί από τις οικονομίες του αναπτυσσόμενου κόσμου και των μεγάλων οικονομιών οι οποίες αναφέρονται ως ΒRIC (Βραζιλία, Ρωσία , Ινδία, Κίνα). Αρκεί να αναφερθεί ότι ο ρυθμός αύξησης της κινέζικης οικονομίας θα ξεπεράσει του 10,5%, ενώ της Ρωσίας θα κινηθεί στο 8,5%. Αν λάβει κανείς υπόψη του το σημείο εκκίνησης του επιπέδου διαβίωσης αυτών των χωρών θα καταλάβει για ποιο λόγο οι τιμές των εμπορευμάτων αυξάνονται με αυτούς τους ρυθμούς. Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου είναι η πιο εμφανής ένδειξη αυτής της διαδικασίας. Αρκεί να αναφερθεί ότι οι τιμές των βασικών εμπορευμάτων (καλαμπόκι, σόγια, σιδηρομεταλλεύματα, σιτηρά) έχουν αυξηθεί από 1/1/2008 περισσότερο από 30%. Συμπερασματικά θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι η συνέχιση των ρυθμών ανάπτυξης των προαναφερόμενων χωρών θα ενισχύει την ζήτηση εμπορευμάτων των πρώτων υλών με πολύ μεγαλύτερους ρυθμούς από την αύξηση της προσφοράς τους.
Οι παραπάνω εξελίξεις προδιαγράφουν τους βασικούς άξονες του διεθνούς σκηνικού για το 2008. Λαμβάνοντας υπόψη την προηγούμενη ανάλυση γίνεται αντιληπτό ότι η πιστωτική και η κρίση ρευστότητας μπορεί να επιδεινωθεί στο άμεσο μέλλον και να πυροδοτήσει μια γενικότερη κρίση σε συνδυασμό με την παρατεταμένη κρίση της κτηματαγοράς στις ΗΠΑ αλλά και την άνοδο των επιτοκίων. Εκτός από την κρίση στα ενυπόθηκα δάνεια υψηλού κινδύνου η κρίση μπορεί να προκληθεί και σε άλλες κατηγορίες στεγαστικών δανείων καθώς και στα καταναλωτικά δάνεια ή στα εταιρικά ομόλογα υψηλού κινδύνου. Δεδομένου ότι τα κεφαλαιακά αποθέματα των τραπεζών είναι περιορισμένα και οι δυνατότητες για επιπλέον τιτλοποιήσεις σημαντικά περιορισμένες βρισκόμαστε πολύ κοντά στην φάση όπου οι δυσμενείς επιπτώσεις θα αρχίζουν να αποτυπώνονται στους ισολογισμούς των επιχειρήσεων.
Δημοσιεύτηκε στον capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Με ενδιαφέρει η άποψή σας