Σημαντικό μέρος του προβλήματος σχετίζεται με το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε το πρόβλημα που πρέπει να επιλύσουμε. Φαίνεται να έχουμε μπερδέψει τα βραχυχρόνια με τα μακροχρόνια προβλήματα. Έτσι ενώ τα βραχυχρόνια προβλήματα γίνονται μη διαχειρίσιμα εμείς συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε τα μακροχρόνια. Η μεγάλη σύγχυση που ζούμε μπορεί να παρομοιαστεί με έναν ασθενή που πεθαίνει και καλεί ένα γιατρό για θεραπεία και αυτός του μιλάει για τα αποτελέσματα της υγιεινής διατροφής και τα μακροχρόνια αποτελέσματα της άσκησης. Η σύγχυση μεταφράζεται με μια σειρά από εμμονές. Εμμονές στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων διαταράσοντας την κοινωνική συνοχή και την συναίνεση που είναι απαραίτητη για την επίτευξη των σταθεροποιητικών προγραμμάτων και των δημοσιονομικών στόχων. Εμμονή στο θέμα της πράσινης ανάπτυξης αγνοώντας ότι αυτή την στιγμή η ελληνική οικονομία πρέπει να στηριχθεί στους παραδοσιακούς κλάδους. Εμμονή στην μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος με την μείωση των δημοσίων επενδύσεων όταν είναι απαραίτητη η υποβοήθηση της οικονομίας με δημόσιες επενδύσεις. Ενδιαφερόμαστε για την βιωσιμότητα του χρέους το 2030 όταν δεν έχουμε εξασφαλίσει την εξυπηρέτησή του το 2012.
Αυτή η σύγχυση εντείνει τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και των ελλειμμάτων απομακρύνοντας την επανεκκίνηση της οικονομίας και την επίτευξη θετικών ρυθμών ανάπτυξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Με ενδιαφέρει η άποψή σας