EU-Γεωργίου GATE

Η δικαστική εξέλιξη της περίπτωσης Γεωργίου και οι απροκάλυπτες παρεμβάσεις στο έργο της δικαιοσύνης από τους ευρωπαίους εταίρους-δανειστές έρχονται λίγες ημέρες μετά την απαίτηση των δανειστών για την αθώωση των εμπειρογνωμόνων του ΤΑΙΠΕΔ, λίγους μήνες μετά την δημόσια δυσφορία της ΕΕ για την δικαστική περιπέτεια της πρώην γενικής γραμματέας υπουργείου, λίγες εβδομάδες μετά την δημόσια στήριξη και παρέμβαση για διοικητή τράπεζας, λίγες ώρες μετά την υπαγόρευση μνημονιακών νόμων κ.λ.π.  Αυτό όμως που προκάλεσε αλγεινή εντύπωση σε αυτή την περίπτωση  είναι  η χαρακτηριστική άνεση με την οποία οι ευρωπαίοι εταίροι-δανειστές  αγνόησαν τις αποφάσεις της ελληνικής δικαιοσύνης παρακάμπτοντας  την οποιαδήποτε έννοια δεοντολογίας.  Χωρίς να τους έχει εκχωρηθεί αυτό το δικαίωμα παραγνώρισαν με χαρακτηριστική άνεση το ισχύον θεσμικό πλαίσιο και το κοινό περί δικαίου αίσθημα προσπαθώντας να συγκαλύψουν την ενοχή με όρους βασιλικής βούλησης της δεκαετίας του ‘50.  Ακόμα πιο χειρότερη ήταν η μεθόδευση από τους εγχώριους υποστηρικτές του Γεωργίου οι οποίοι προβάλλοντας την απειλή των ποινών από την ΕΕ στο άτακτο παιδί που δεν υπακούει κατάφεραν  να συσπειρώσουν ακόμα και τους πιο αδιάφορους. Τα αντανακλαστικά της κοινής γνώμης ήταν πραγματικά εντυπωσιακά. Το μέγεθος της αγανάκτησης φάνηκε από τις  αναφορές στα ΜΜΕ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Νομίζω ότι η ένταση της αντίδρασης μπορεί να συγκριθεί με  άλλες περιπτώσεις  για παρεμβάσεις εξωθεσμικών παραγόντων που  έχουν καταγραφεί στην πρόσφατη ιστορία και είναι από αυτές  τις περιπτώσεις που  προσπαθούμε να τις  διαγράψουμε από την συλλογική μνήμη.

Φάνηκε με αυτό τον τρόπο ότι η δυσαρέσκεια των συμπολιτών μας δεν σχετίζεται μόνο με την δημοσιονομική προσαρμογή και την λιτότητα αλλά και με την κατάλυση από την πλευρά των δανειστών της έννομης τάξης. Οι παρεμβάσεις κατάφεραν με αυτό τον τρόπο να κάνουν  εμβληματική την υπόθεση Γεωργίου στην προσπάθεια της Χώρας να βγεί από τα μνημόνια και να αποτελέσει σύμβολο στην προσπάθεια για την ανάκτηση της εθνικής  κυριαρχίας και της αξιοπρέπειας. Ο τρόπος αντίδρασης της ΕΕ αποτελεί μια ωχρή κηλίδα στον ευρωπαϊκό οικοδόμημα που ακόμα και οι πιο καλόπιστοι υποστηρικτές  θα ήθελαν να ξεχάσουν. Σε μια χώρα όπου το 76% των πολιτών της σύμφωνα με την τελευταία έρευνα του Ευρωβαρόμετρου έχει αρνητική εικόνα για την ΕΕ και για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς  η υπόθεση Γεωργίου απέκτησε τον δικό της συμβολισμό και καταγράφηκε στην συλλογική συνείδηση με έναν ιδιαίτερο τρόπο συνδέοντας την ΕΕ με την αυθαιρεσία, την συγκάλυψη και την έλλειψη δημοκρατικής εκπροσώπησης.