… Και πάλι για την ανάπτυξη

 Η συζήτηση για την ανάπτυξη πρέπει κάποια στιγμή να αρχίσει να αποκτά ουσιαστικό περιεχόμενο. Οι γενικοί αφορισμοί και τα ξόρκια και ο ξύλινος πολιτικός λόγος μόνο ανάπτυξη δεν μπορούν να φέρουν τουναντίον αποπροσανατολίζουν την συζήτηση.  Σε εποχές δημοσιονομικής πειθαρχίας  και με μεγάλο εξωτερικό χρέος είναι εξαιρετικά δύσκολο να  περιμένουμε ένα μεγάλο αναπτυξιακό πακέτο υποστήριξης που θα μπορούσε να επανακινήσει την οικονομία. Δυστυχώς απ’ότι φαίνεται άλλο σχέδιο Μάρσαλ για την ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να υπάρξει ιδιαίτερα από τους ευρωπαίους εταίρους. Αυτό που απομένει είναι τα  αναπτυξιακά μέτρα μη δημοσιονομικού κόστους. Και αποτελεί απορροίας  άξιο γιατί αυτά τα μέτρα δεν λαμβάνονται.

Δεν καταλαβαίνω τι κοστίζει ο περιορισμός της γραφειοκρατίας και η υποστήριξη της επιχειρηματικότητας. Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτή την εποχή πρέπει να εξαντλήσουμε τις περιβαλλοντικές μας ευαισθησίες και να αποτρέπουμε έτσι την εξόρυξη του ορυκτού πλούτου ή την οικοδόμηση; Τέλος δεν μπορώ να καταλάβω  γιατί δεν  μπορούμε να διαπραγματευτούμε με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την εκκίνηση (επιτέλους) του ΕΣΠΑ χωρίς την εθνική συμμετοχή τα πρώτα δύο ή τρία χρόνια. Σε μια εποχή που τα πολλά πράγματα αλλάζουν στην ΟΝΕ γιατί δεν διαπραγματευόμαστε την εφαρμογή και την υποστήριξη συγκεκριμένων κλαδικών πολιτικών που θα μπορέσουν να αναδείξουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής οικονομίας.

 Θα έπρεπε να μας εξηγήσει κανείς για ποιο λόγο αναζητάμε φωτισμένους επενδυτές στο Ντουμπάι και δεν ενεργοποιούμε τις δεκάδες σε αναμονή επενδύσεις σε φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα. Αυτά και άλλα πολλά θα μπορούσαν  να προκύψουν  ως μέτρα πολιτικής στην περίπτωση που ο δημόσιος διάλογος δεν ήταν παγιδευμένος αποκλειστικά στην εφαρμογή και στην διαχείριση των σταθεροποιητικών προγραμμάτων.

Οι προβλέψεις που κάνουν λόγο για επαναφορά της ελληνικής οικονομίας σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης το 2012 (σε λιγότερο από 10 μήνες δηλαδή)  είναι εξαιρετικά υπεραισιόδοξες και αβέβαιες. Το βέβαιο  είναι ότι το νέο πακέτο δημοσιονομικής  σταθεροποίησης και ο επικείμενος πληθωρισμός θα οδηγήσει την οικονομία σε μεγαλύτερη ύφεση και θα απογειώσει την  ανεργία. Τότε όμως θα είναι αργά για τέτοιες συζητήσεις.